mijn humor wordt blijkbaar gelimiteerd door m'n hoeveelheid lef

@Delenn: wij hadden illustraties met southparkpoppetjes in het hele verslag.

was een verder vrij intelligent stuk

http://www.sp-studio.de/

Toen ik nog studeerde, moest ik een keer een presentatie geven en ik was uitgedaagd om van de allerlaatste dia iets te maken waarop stond "Voor al uw feesten en partijen, bel 06-...".

Gedaan en toen de beoordeelster ff aan het schrijven was, had ik die dia tevoorschijn getoverd en weggetoverd toen iedereen begon te lachen en zij opkeek

leuk MIADIA maar denk niet dat dat iets voor mijn stuk is gaat over dementie enzo en de professoren nemen dat nogal serieus

@Dionos

@Delenn: nja, ik doe domme dingen als ik uitgedaagd word

is ze er ooit nog achtergekomen?

Als arts hoef je ook weer niet te grappig te zijn, dan neemt men je niet meer serieus. Wss is inlevingsvermogen, in deze in beoordelaar, in praktijk in de patient, een veel nuttigere eigenschap

Lef en humor zijn niet noodzakelijker wijs aan elkaar verbonden overigens, maar gewaagde grappen vind ik persoonlijk over het algemeen, als ze goed uitpakken, wel grappiger

als ze niet goed uitpakken is het vaak nogal een pijnlijk gebeuren

@Delenn: toen ze opkeek, was ik net druk bezig om powerpoint af te sluiten en voor zover ik weet, heeft ze t nooit geweten.

Presenteren kun je leren

haha Deus, ja (over dat pijnlijke)
en beetje humor in een arts is wel fijn, op de juiste momenten maar je moet natuurlijk ook wel gewoon serieus kunnen zijn

@Dionos:
ik denk dat de lerares gewoon een punt van je cijfer heeft afgetrokken alleen al op verdenking van een prank met haar uithalen terwijl ze niet oplet,,

Ik denk t niet, maar als t toch zo was... so be it.
Het was een 7,5, als ik het me goed herinner, en als t een 8,5 geweest was maakt mij niet echt uit.

En ze had op zich wel humor.

zolang ik een voldoende krijg, ben ik blij

Spoken like a true student

@Dionos: ben je trots op me?

voor een marketing student vind ik een zesje genoeg, maar een arts moet toch wel zo gemotiveerd zijn voor een strakke voldoende te gaan hoor. Het verschil tussen een 6 en een 8 is twee dode patienten

@Delenn: jazeker, maar dat weet je toch

@Delenn: was meer om aan te geven dat het soms wel kan in je presentaites / verslagen, iets van 'jezelf' mee te brengen...

@Deus: artsen moeten hun quota halen, niet meer dan 5 minuten per patient per onderzoekje Je kunt niet iedereen redden, maar zolang je op schema loopt is er niets aan de hand

ik wil minstens een 7 een 6 betekent hier 'eigenlijk onvoldoende, maar we willen je niet terugzien dus geven we je een 6'
(bij een onvoldoende moet je stage over)

en de cijfers zijn zo persoonsgebonden, dat de ene 7 een 9 waard is en vv.
De ene arts geeft altijd 7-ens, de ander bijna altijd een 9, weer een ander laat het van z'n humeur afhangen, de 4de geeft een hoger cijfer bij enthousiasme en vindt het niet erg als je kennis nog tekort schiet en de 5e juist andersom...
dus. Die cijfers bij ons slaan echt nergens op
Tijdens de collegejaren ging ik uiteraard wel voor de 8

@Dionos: 10 minuten voor de meeste artsen 5 minuten is voor orthopeden


toch fijn om te horen

wij hebben geleerd dat 10% mag afvallen
daarom volgen wij ook een gemiddeld dieet.

Hoe meer ik leer over artsen hoe minder vertrouwen ik overhoud in de medische zorg

@Deus: join the club

@Deus: tell me more

gelukkig ben ik nog jong. Met een beetje mazzel hoef ik voor een hele tijd iig niet in een ziekenhuis te verblijven, en tegen de tijd dat het lichaam het op geeft is de medische wetenschap wss wel een stuk verbeterd

De medische wetenschap en artsen zijn verschillende dingen. Als jij geen vertrouwen hebt in artsen, hoef je de medische wetenschap nog niet onderuit te schoffelen