wortel: Euh nou die kleuren, zoals rood en groen die jij lomp vindt vond ik dus mooi . En niet te vergeten paars en een soort aquamarijn . Ha dat heeft jouw parker vast niet . Ik schrijf nu zelden, hooguit aantekeningen, want rammel alles in de computer. Merkte laatst dat mijn hand nu ook na 5 regels al moe wordt, mijn hele schrijfconditie weg .

wortel: Je bedoelt die vragen over diabetes? Nog heel even geduld meissie...de diabetesverpleegkundige komt morgenmiddag om 5 uur hierheen! Ik ben je niet vergeten hoor, ik heb het briefje met je vragen hier nog steeds aan mijn computer hangen! Mijn zus heeft ook moeten leren om rechts te schrijven, ze heeft er een heel kriebelig, lelijk handschrift van overgehouden. Maar het kan ook anders. Een kennis van me heeft werkelijk een prachtig handschrift, echt om jaloers op te worden. Je ziet ook altijd meteen, als je een kaartje van haar krijgt met Kerst of zo, dat het van haar afkomt. Ze heeft eens verteld dat dat kwam omdat ze eigenlijk links is, maar rechts moest schrijven op school. Ze zei: ik kon dat alleen maar als ik elke letter apart tekende...Dat kostte me in het begin heel veel tijd, nu weet ik niet beter meer en schrijf/teken ik net zo vlug als iedereen!
Ik had drie "enters" zitten tussen de twee onderwerpen in mijn bericht, maar dat pikt de computer blijkbaar niet, vandaar dat het een rommelige mail is geworden....

@Lennie: Als je in WMR (te)veel "enters" of spaties gebruikt worden die door de website eruit gemieterd. Soortement beveiliging tegen grapjassen.

SamuiAxe:
Kort filmpje waarin hij KO geslagen wordt!
Muhammad Ali, dat waren nog eens tijden.
Bleven we 's nachts voor op, met een kratje bier natuurlijk.
Mijn vriend toendertijd was tegen Ali maar voor mij was hij de held! En nog steeds.

@RockOpa: Klopt! Of je bleef er voor op, of je zette de wekker Ik heb menig wedstrijd 's-nachts zitten kijken, samen met mijn vader en mijn broer. Dat waren mooie tijden, hele mooie tijden zelfs

@Lennox: Ow, dan heb jij een hele goede vullingenwinkel gevonden!
Jawel hoor, ik schrijf aquamarjin. Dat was dus feestblauw!
En papa had hele sjieke roodpaarse inkt, sjieker bestaat inkt eigenlijk niet, en heel mooi, maar die is op
En zwart, en zwartblauw, en normaal blauw, en inkt die lelijk rood is en naar vulkaan stinkt.

@Lennie: Zet dan punten in de drie enters, dan blijven ze wel staan.
Haha, ik kan mijn letter met de verkeerde hand gewoon niet goed beginnen, dus schrijf ik dan maar aan elkaar.
Met links schijf ik juist alleen los leesbaar.

@Lennie: Dat is een goede tip van ons Worteltje
.
Zelf zet ik ook meestal een punt aan het begin van een lege regel als ik die leeg wil houden.
.
.
Dan
.
.
Blijven
.
.
De regels leeg

SamuiAxe: Hee, nou heet ik "ons Worteltje".
Wat glappig

Wij bleven er voor op en maar wachten totdat 4:00 uur werd en dan zo weer naar je werk erna. Zou me nu niet meer lukken hoor.

Ook ik heb met de kroontjespen leren schrijven. Er zaten twee linkshandigen in mijn klas en die mochten gewoon met links schrijven, misschien had ik een moderne juf. De techniek is alleen wat lastig: je moet met je hand gekruld schrijven, met je pols zover mogelijk van je af en je vingers naar je toe wijzend. Zo niet, dan veeg je tijdens het schrijven de nog natte inkt uit over het papier.
Voor het afvloeien van je schrijfwerk gebruikte je vloeipapier, voor het afvegen van de pen zelf meestal de inktlap: een stapeltje zeemleren lapjes met in het midden een holniet erdoor.

Als we goed werk hadden geleverd, kregen we er een mooie stempel bij met een of ander voorstelling, die je naar keuze nog kon inkleuren. Bij een bepaalde hoeveelheid stempels kwam de grootste beloning: een dagje met rode inkt schrijven (dat werd dan met zwart gecorrigeerd). Met enig ceremonieel werd dan, ten overstaan van de hele klas, de zwarte inkt uit je potje terug in de fles gegoten, om vervolgens met evenveel omhaal je potje te vullen met rode inkt.

Ik meen dat ik één keer met rode inkt heb mogen schrijven, waarmee ik prompt een vlek in mijn rekenboek maakte! Dat moest ik toen gaan laten zien aan de bovenmeester, die mij bestraffend toesprak en de vorm van de vlek vergeleek met een kromme stok, waarmee hij zin had mij te slaan. (Met mijn suggestie, dat het meer op een banaan leek, ben ik nog jaren gepest door de bullebak van 's bovenmeesters klas. Je begrijpt dat ik me de vorm van de vlek nu nog steeds levendig voor de geest kan halen.)

@venzje: En dat schrijven, ging dat ook een zo'n schrift met een groene kaft, met daarop een etiket voor je naam en ook een wijze verkeersregel daarop?

@Mamsie: Yep!
Hoewel ik me de verkeersregel niet herinner. Misschien deden ze het bij ons met goedkopere schriften.
Ik zal eens zoeken, ik moet nog ergens zo'n schriftje van toen hebben.

@venzje: Ik weet er nog eentje: dat was een piepklein plaatje met daarop drie fietsers waarvan er eentje geen mens maar een sigaar was. Er stond bij:
drie naast elkaar
één de sigaar.

Die heb ik goed onthouden hihi. Tegenwoordig leren ze dat niet meer, men rijdt rustig vierbreed, kletsend en bezig met het mobieltje.

Als je zo'n schriftje vind, maak er dan een foto van???

@Mamsie: OK

SamuiAxe: Mijn vader zette zijn wekker en riep mij dan ook tegen 4 uur om de bokswedstrijden van Ali te zien. Mijn moeder vond het maar niks, ik vond het prachtig. Zat ik samen met mijn vader beneden naar de tv te kijken, mijn broer was er ook nog al eens bij. Mooie herinneringen...

Klopt, en meteen de reden dat een linkshandige die gewend is met vulpen te schrijven waarschijnlijk nooit goed met rechts zal kunnen schrijven, omdat je dan ook met rechts op die rare manier wil gaan schrijven, en dat is idd heel lastig
Ik heb het georbeerd

@Mamsie: Nu hebben ze van verkeer een apart schoolvak voor groep zes en zeven gemaakt, en voor de variatie is dat een keer goed gelukt
Normaal als school via een nieuw, speciaal daarvoor ontworpen vak een deel van opvoeding of algemene vorming moet gaan overnemen, faalt dat vreselijk. Ik heb meerdere voorbeelden, als je wilt


Ik doe mijn best...

wortel: Nou meissie, ik heb de antwoorden voor je gekregen hoor! De diabetesverpleegkundige is net hier geweest en ik heb de vragen aan haar voorgelegd.

Vraag: Waarom schieten de bloedwaarden omhoog als de gezondheid naar beneden schiet?

Antwoord: Als je lichaam iets vervelends meemaakt, zoals een infectie, ziekte of bijvoorbeeld hevige stress, dan komen er bepaalde stoffen en hormonen vrij in je lichaam. Dat worden ook wel vluchthormonen genoemd. Voorbeelden zijn adrenaline, cortisol, maar ook je witte bloedlichaampjes, die stevig tegen een infectie beginnen te knokken. Daar reageert de bloedsuiker op. Die zal eigenlijk mee beginnen te vechten en meer gaan produceren om je lijf aan de gang te houden. Vandaar de stijging. ( De verpleegkundige heeft het zo gemakkelijk mogelijk uitgelegd, ze vond het eigenlijk wel leuk!)

Vraag 2: Waarom specifiek prikken in de vinger?
Antwoord: Niet alleen omdat je handen het gemakkelijkst te wassen zijn, maar vooral ook omdat het bloed in de vingertoppen het meest overeenkomt met het bloed dat uit de ader in je arm komt. Als je voor de controle naar het ziekenhuis moet, wordt er bloed uit de ader in je arm gehaald. Het bloed van je buik, bovenarm, been of ander deel van je lijf heeft minder of juist meer specifieke stoffen die dan de controlewaarden kunnen beinvloeden. Ook reageert het bloed van de vingers het best op de teststof die in de teststrips zit. Iedere diabeet die insuline spuit heeft een bloedtester thuis, om zelf de bloedwaarden te kunnen testen. Daar zitten stripjes bij waar je een druppel bloed op moet doen en die gaat in de tester, paar seconden wachten en voila! Daar zijn je bloedwaarden.
Overigens, prikken in de oorlel mag ook en ook in de tenen geeft een goed resultaat. Maar dit wordt meestal als zeer onprettig ervaren.

Nou Worteltje, dit waren dan de antwoorden die ik zojuist heb gekregen. Ik hoop dat ik zo je vragen naar tevredenheid heb beantwoord. Ik vond het zelf ook leuk om te weten te komen!

@Lennie: Je hebt ze zeker naar tevredenheid beantwoord!
Jij ziet niet hoe hard ik hier zit te grijnzen

Van het bloedwaarden-meet-apparaat wist ik, moet m'n neef maar niet al die stripjes in het bos laten vallen... Ach, op station Utrecht Centraal was een stuk onhandiger spannender (heeft-i ook een keer gedaan, paashaas dat-i is )
Maar de rest wist ik niet, al had ik van die bloedwaarder al een vaag vermoeden. Als die extra witte bloedlichaampjes moeten ook eten, niet waar?

Zo makkelijk mogelijk uitleggen is heel leuk, dat heb ik ook wel ondervonden
Toen ledi met die vraag kwam van twee keer kortwerkend of één keer langwerkend, toen heb ik geprobeerd met dingen die ik zelf nauwelijks snapte of überhaupt niet zeker wist toch een simpele uitleg te geven
Die verpleegkundige heeft het voordeel - en tegelijk het nadeel - dat ze het zelf heel goed begrijpt. Dat legt heel handig uit, maar helaas krijg je dan de neiging het op "jouw niveau" uit te leggen. Blijkbaar kan zij die neiging heel goed uitschakelen, het was heel duidelijk!

Na die uitleg klinkt prikken in je vinger ineens heel logisch Maar dat is de hele bedoeling van uitleg

En ik heb het ook allemaal met interesse gelezen. Bedankt, Lennie!

@Lennie: Mooie uitleg over bloed prikken!

Heh, onze ervaringen m.b.t. nachtelijke boksgala's zijn opmerkelijk identiek Leuk!

SamuiAxe: @ledi: wortel: Heel graag gedaan, jongens! De verpleegkundige had er plezier in...Maar ik heb ook gewoon verteld hoe en wat. Dat ik op een forum zat met mensen van 12 tot zeg 70, dat ik dat verhaal van mijn Lief verteld had over dat verkeerd spuiten en dat er toen een hoop vragen kwamen! Ze zei: Hoe meer mensen er weten wat ze moeten doen als ze met een diabeet met een hypo of hyper tegenkomen, hoe beter dat het is. Het wrange is dat veel mensen denken dat ze een dronkenlap voor zich hebben. De symptomen zijn vaak: zweten, misselijkheid, onsamenhangend praten, zwalkend lopen...alles wat je ook bij iemand ziet die dronken is...Veel diabeten, zoals jouw lief, voelen het aankomen en weten wat ze moeten doen. Maar er zijn ook best veel diabeten die er elke keer door overvallen worden. En dan is adequate hulp ver te zoeken, want niemand weet wat er aan de hand is, mensen willen er niks mee te maken hebben en de diabeet zelf is dan al te ver weg om het duidelijk te kunnen maken!
Ze had er zelfs patienten bij die een partner hadden die er niks mee te maken wilden hebben, die er bang voor zijn en het echt als een last ervaren....
Dan ben je als partner in mijn ogen toch verdomd zielig bezig. Als je van iemand houdt, dan doe je er alles aan om iemand te helpen, of niet dan? Mijn Lief weet hoe hij met mijn aanvallen van spierreuma om moet gaan en ik weet hoe ik met zijn diabetes om moet gaan... We hebben dat van elkaar geaccepteerd!

@Lennie: Precies! Dat is in een relatie doodnormaal, of althans, dat zou het moeten zijn! Ik gebruik medicijnen voor diverse meer en minder serieuze aandoeningen. Een van de eerste dingen die ik gedaan heb is Sulawan uitleggen wat ik precies allemaal mankeer en de doseringen van de diverse medicijnen uitgelegd. Je weet maar nooit! Was wel lachen, toen wij elkaar leerden kennen sprak ze nauwelijks een woord Engels, mijn Thais is weliswaar iets beter, maar zeker onvoldoende om dit soort dingen uit te leggen Niet getreurd, ik heb een prachtig Engels-Thais vertaalprogramma op mijn geliefde iPad en met behulp van dat programma heb ik ze stap voor stap uitgelegd hoe en wat.. Het duurde een paar uur voordat alles duidelijk was, maar ze wist in ieder geval precies wat voor vlees ze in de kuip had Overigens heb ik ze direct op Engelse les gedaan en na vijf maanden redelijk intensief privéles gevolgd te hebben is haar Engels voldoende om goed te kunnen communiceren. Is wel leuk, we praten meestal een mengelmoesje Engels-Thais, och, voor ons werkt 't

SamuiAxe: En in noodgevallen ga je over op Body-language....

Voordat ik met mijn Lief samen ging wonen heb ik hem naar mijn broer gestuurd. Mijn schoonzus heeft ook spierreuma en ik wilde dat hij wist waar hij aan begon. Ik wist waar ik aan begon, want hij was goed onder controle, zijn waarden waren constant en hij was goed afgeregeld. ( Dit betekent dat hij op een vast ritme zat van spuiten en dat de waarden goed bleven). Diabetes is in dat geval eigenlijk niet als beperkend te ervaren. Je kunt er prima mee leven, maar je moet je wel altijd goed laten controleren.
Spierreuma (fybromyalgie) is soms wel zeer beperkend voor je normale leven. Vermoeidheid, spierpijn, het gevoel dat je in een grote bak stroop staat waar je doorheen moet...Het beperkt de dingen die je kunt en ik wilde zeker weten dat mijn Lief dat aankon. Ik kan geen berg beklimmen, geen urenlange wandelingen maken zonder de mogelijkheid om af en toe te gaan zitten...da's allemaal niet zo erg, maar af en toe krijg ik een aanval...dan begint het langzaam op te komen, de pijn...De meeste mensen hebben wel eens een slijmbeursontsteking gehad. Mijn lijf is dan één grote slijmbeursontsteking..Alle aanhechtingen van de spieren doen zeer en die heb je een paar honderd in je lijf.
Ik zeg altijd: Mijn lijf doet zeer van mijn haarwortels tot aan mijn teennagels...
Als ik zo'n aanval heb, dan ben ik tot bijna niks meer in staat, alles doet zeer en ik kan ook niks meer hebben van mijn omgeving...geen radio, geen harde geluiden, ook een sleutelbos die op tafel gekwakt wordt doet al zeer...Het gebeurt gelukkig maar een paar keer per jaar, zo'n aanval..

@Lennie: 'Diabetes is in dat geval eigenlijk niet als beperkend te ervaren. Je kunt er prima mee leven, maar je moet je wel altijd goed laten controleren.'

Vandaar dat medici prefereren om Diabetes als zijnde een chronische aandoening te benoemen, niet als zijnde een ziekte!

Ik heb me wat ingelezen op Fibromyalgie en moet zeggen dat het eveneens een kut-aandoening is! Sorry, ik zeg het gewoon zo ik het vind, je kent me. Maar over jouw Fibromyalgie, gebruik jij medicatie zoals b.v. antidepressiva? Houdingstherapie gedaan? Ik begrijp dat ook bij Fibromyalgie er gewoonlijk gesproken wordt over een chronische aandoening en er is geen genezend medicijn voor Heb je er geen last van m.b.t. je werkzaamheden, (regen kou, nattigheid, lopen)?

Ben eens op medische cursus in de fout gegaan met een, gesimuleerde, diabeet.
Ik moet eens in de vijf jaar op cursus op medisch gebied. Aan het eind van de cursus krijg je een scenario dat wordt uitgebeeld door Lotus slachtoffers.
Naar, toen, mijn beste weten werd een diabeet automatisch afgekeurd bij de zeevaartkeuring (tegenwoordig gaat het wel, met een hele rits beperkingen), dus symptomen van diabetes vond ik niet zo interessant.
Kreeg ik dus bij zo'n scenario een diabeet te herkennen. Één van die dingen is dan een insulinepen. Nooit gezien zo'n apparaat, dus ik smeet dat ding in een hoek en ging de "patiënt" kalmeren (wat uiteraard niet lukte).
Ben d'r mee weggekomen door strak en stijf vol te houden dat op de verre vaart (klopt ook) diabetes niet is toegestaan, tenzij in zeer lichte, goed geregelde gevallen. Zwaardere gevallen mogen uitsluitend op de korte vaart, waar medische hulp nooit langer dan een dag weg is.
Maar het herkennen van zo'n aandoening is inderdaad best lastig.