analoge computer van ca. 140- 80 v.Chr.:
Mechanisme van Antikythera

"Every 2 minutes, someone in Brittain disappears,
most will be found within 48 hours,
but every year 2000 go missing
and do not return"
bron
("Elke 2 minuten verdwijnt er iemand in Groot-Brittannië,
de meeste worden binnen 48 uur gevonden,
maar elk jaar worden 2000 vermist
en komen niet terug")
=> iedere dag 5 - 6 personen
Laatste edit 16-12-2021 07:39

Leven in Nepal
over generatiekloof en cultuurverschillen gesproken..:
klik hier

Soms vergeet ik wat weg te gooien en dan gaat het gisten

@Emmo: .. en waarnaar smaakt het dan?

@allone: Ik vermoed uiteindelijk naar de inhoud van de groenbak. Maar hoe dat smaakt, daar heb ik me toch maar niet aan gewaagd.

@Emmo: brrr. Gelukkig maar

Drie reuzenroofdino’s, enorme vliegende dino’s en 12 meter lange krokodillen. Al 100 jaar probeert de wetenschap te achterhalen hoe de prehistorische Sahara zo veel roofdieren kon huisvesten. Maar nu is het antwoord boven tafel.

‘Botten!’ ‘Botten!’ Om de paar minuten klinkt de kreet door de woestijn bij de Kem Kem-formatie in Marokko. Het is 2018, en het team van paleontologen en geologen heeft gevonden waar het voor kwam.

De expeditieleider, paleontoloog Nizar Ibrahim van de universiteit van Detroit Mercy, VS, is opgelucht. Hij had erop aangedrongen dat ze een persluchtboor in de zomerhitte mee de berg op zouden slepen om wel 15 ton aan gesteente mee weg te halen.

En dat op grond van een gevoel. Een staartwervel van een dinosaurus stak uit de heuvel, en hij wist gewoon dat het gesteente meer geheimen bevatte.

Nu legt het team de ene wervel na de andere bloot – allemaal van een van de grootste dinosauriërs ooit, Spinosaurus. En elke wervel heeft vreemd genoeg een lange uitloper. Ibrahim gelooft zijn ogen niet als er één bijna 53 centimeter blijkt te zijn.

‘We wisten meteen dat dit uniek was, want zo ziet geen enkele dinosaurusstaart eruit. Het werd me langzaam duidelijk dat we een ontdekking hadden gedaan waar je als wetenschapper meestal alleen van kunt dromen, want dit betekent dat we de leerboeken moeten herzien,’ vertelt Ibrahim.

De vondst vormt niet alleen een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van wellicht de meest bizarre dinosaurus op aarde, maar helpt paleontologen ook met het oplossen van een raadsel dat ze al 100 jaar dwarszit.

Drie roofdinosauriërs zo groot als T. rex regeerden ongeveer 100 miljoen jaar geleden over de Sahara – van Marokko in het westen tot Egypte in het oosten. Ze bezetten in het krijt duizenden kilometers langs de kust, waar kurkdroge woestijnen werden afgewisseld met weelderige rivierdelta’s vol enorme vissen, vliegende dino’s en krokodillen.

De 16 meter lange Spinosaurus – zelfs onder dinosauriërs een reus – leefde namelijk zij aan zij met zeker twee andere gigantische en een paar middelgrote roofdinosauriërs, 12 meter lange krokodillen, 6 meter lange roofvissen en grote vliegende dinosauriërs.

Nergens anders op aarde leefden er zo veel grote roofdieren in één ecosysteem. Daarom noemen de wetenschappers het gebied wel ‘de gevaarlijkste plek op aarde’, en sinds de ontdekking ervan in 1911 vragen ze zich al af hoe die combinatie van dieren biologisch mogelijk was.

De Spinosaurusstaart geeft ze nu het antwoord waar ze naar zochten.

De verkenning van de oertijd in de Sahara begon in Egypte toen de Duitse paleontoloog Ernst Freiherr Stromer von Reichenbach in 1911 de woestijn uitkamde op fossielen van de vroegste zoogdieren op aarde.

Hij ging op de Bahariya-oase af, circa 400 kilometer ten zuidwesten van Caïro: een kom in het landschap die zich over 2000 vierkante kilometer uitstrekt en bekendstaat om de aardlagen uit het krijt. In plaats van zoogdieren vond hij echter een schat aan fossielen van nog onbekende dinosauriërs.

Stromer was als wetenschapper altijd nauwgezet en nuchter in zijn notities. Toch geeft zijn dagboek blijk van enige verrassing op de pagina’s van 18 januari 1911.

‘Ik heb kennelijk de eerste Egyptische dinosauriërs ontdekt,’ schreef hij over drie enorme botten – ongeveer 1 meter lang en 15 centimeter dik – en een grote klauw die hij zojuist had aangetroffen.

80 jaar na de eerste vondsten waren de prehistorische reuzen van de Sahara bijna vergeten. Maar een reeks spectaculaire ontdekkingen hebben de Noord-Afrikaanse dieren nu een sterrenstatus in de wetenschap gegeven.

De nieuwe vondsten waren zo massief dat de onderzoeker ze niet kon uitgraven, laat staan meenemen toen hij kort daarop naar München terugging. Het graafwerk liet hij over aan zijn vriend Richard Markgraf, die de jaren daarop kisten vol fossielen naar München stuurde.

Daaronder was een lange onderkaak met grote, puntige tanden en een aantal vreemde rugwervels met anderhalve meter lange uitsteeksels. Stromer noemde het pasgevonden dier Spinosaurus.

Spinosaurus had een enorm zeil op zijn rug
De ruggenwervels van Spinosaurus vormden vermoedelijk een groot zeil. Volgens de onderzoekers werd dat zeil misschien gebruikt om de lichaamswarmte af te voeren of om indruk te maken op soortgenoten. De botten op de foto zijn kopieën van de originele.

Maar het geluk duurde niet lang. In 1914 kwam de eerste tegenslag voor Stromers project. De Eerste Wereldoorlog brak uit en 12 kisten met fossielen strandden in Caïro.

Stromer werd opgeroepen voor militaire dienst en kort daarop, in 1916, stierf zijn collega Richard Markgraf aan een onbekende ziekte, wellicht malaria.

Daar stopte de reeks nare voorvallen even. In 1922 kreeg Stromer eindelijk zijn 12 kisten met fossielen uit Caïro binnen – maar er was niet al te zachtzinnig mee omgesprongen en de inhoud lag aan diggelen.

Geduldig sloeg de Duitser aan het puzzelen en in de jaren daarna ontstond er een beeld van een 100 miljoen jaar oud ecosysteem vol dinosauriërs, krokodillen en vissen.

Het thuisland van T. rex in Noord-Amerika was een gezellige stek vergeleken met de wrede wereld van de Sahara. Op het land, op zee en in de lucht zat Noord-Afrika in het krijt tjokvol met enkele van de grootste roofdieren die ooit hebben bestaan.

Boven de rivierdelta’s van de Sahara wemelde het van de grote vliegende dinosauriërs. Zo’n zeven soorten waren met een spanwijdte van 3 tot 5 meter minstens zo groot als de grootste vliegende vogel van nu, de albatros, en één soort had een spanwijdte van circa 6 meter. Deze dinosauriërs aten waarschijnlijk vooral vis.
Drie giganten vochten om de troon

De drie roofdinosauriërs in het gebied behoren tot de 10 procent grootste roofdinosauriërs ooit. Twee ervan, Spinosaurus en Carcharodontosaurus, waren respectievelijk 16 en 13,5 meter, langer dan T. rex.
De derde, Bahariasaurus of Deltadromeus genaamd, was iets kleiner dan T. rex.

In de rivieren zwommen allerlei soorten roofvissen, soms zo groot als auto’s. Een enkele soort, Onchopristis, was 6 meter lang, inclusief een zaagsnuit van 2 meter lang. Er leefden ook twee enorme krokodillen, de 10 meter lange Stomatosuchus en een 12 meter lange nog niet benoemde soort.
De meest spectaculaire vondst betrof drie grote roofdinosauriërs: Spinosaurus, Carcharodontosaurus en Bahariasaurus. Ze behoren met hun ruim 10 meter lengte tot de grootste roofdinosauriërs ooit.

De botten zijn te bewonderen in het museum van de Alte Akademie in München, waar met name Spinosaurus veel bekijks heeft. De fossielen gaven onderzoekers echter hoofdbrekens. De drie reuzen leefden in een ecosysteem vol met enorme krokodillen en roofvissen en vrijwel geen planteneters.

Normaal gesproken moeten de planteneters in de meerderheid zijn om een ecosysteem te laten functioneren, maar in de Sahara van het krijt was dat precies omgekeerd – een mysterie dat onder wetenschappers bekend zou worden als het raadsel van Stromer.

bron

Nonetheless, there was plenty else to eat. At the time these dinosaurs roamed, roughly 100 million years ago (but dating up to 115 million years back for some of the fossils), the area was the headland of a vast river system, and a bountiful supply of fish and other marine animals would have easily sustained the theropod population. bronLaatste edit 28-12-2021 08:49

What causes rats without a Y chromosome to become male?
...
If you move outside the mammals, there are all sorts of sex chromosomes and exceptions like the duckbill platypus who has five sets of X and Y, and they can't find differences between males and females," Rosenfeld said. "People are focused on sex chromosomes and the SRY gene that they might be forgetting other contributing factors. By understanding these anomalous species, it opens up the idea that the mechanisms regulating gonadal and brain sexual differentiation are quite complex and not fully understood klik hier

In een paper uit 2016 wijst ze erop dat Japanse stekelratten en molwieren hun Y-chromosomen volledig hebben verloren - en betoogt dat de processen van genen die worden verloren of gecreëerd op het Y-chromosoom onvermijdelijk leiden tot vruchtbaarheidsproblemen. Dit kan op zijn beurt uiteindelijk de vorming van geheel nieuwe soorten stimuleren.

Zoals we in een hoofdstuk in een nieuw e-boek betogen, betekent dit niet dat mannen zelf op weg zijn, ook al verdwijnt het Y-chromosoom bij de mens. Zelfs bij de soorten die hun Y-chromosomen daadwerkelijk volledig zijn kwijtgeraakt, zijn mannetjes en vrouwtjes beide nog steeds nodig voor de voortplanting.

In deze gevallen is het SRY "hoofdschakelaar" -gen dat de genetische mannelijkheid bepaalt, verplaatst naar een ander chromosoom, wat betekent dat deze soorten mannetjes produceren zonder een Y-chromosoom. Het nieuwe geslachtsbepalende chromosoom - waar SRY zich echter op begeeft - zou vervolgens het proces van degeneratie opnieuw moeten beginnen vanwege hetzelfde gebrek aan recombinatie dat hun vorige Y-chromosoom heeft gedoemd. klik hier

Laatste edit 28-12-2021 10:24

@allone: Ik heb zo'n idee dat ik mijn Y-chromosoom nog wel enige tijd zal houden

@Emmo: gelukkig maar

De Vasa (spreek uit als Wasa) is een Zweeds oorlogsschip dat op 10 augustus 1628 op zijn eerste tocht zonk in de haven van Stockholm, na slechts 1300 m gevaren te hebben
( link - sorry, werkt niet: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vasa_(schip,_162 )

afbeelding

Laatste edit 31-12-2021 08:30

@allone: Dat schip hebben we gezien, heel lang geleden. Het werd constant besproeid om te voorkomen dat het droogde en uit elkaar zou vallen.
Ik weet niet hoe het er nu mee is.

@allone: Dat schip hebben we gezien, heel lang geleden. Het werd constant besproeid om te voorkomen dat het droogde en uit elkaar zou vallen.
Ik weet niet hoe het er nu mee is.

@Mamsie: Op de site van de museum staat dat:
Nu is de Vasa een van de best geconserveerde zeventiende eeuwse schepen ter wereld en te zien in een speciaal daarvoor gebouwd museum in Stockholm.
Dus ze doen hun best, maar zullen het natuulrijk niet eeuwig kunnen behouden..

Leuke site: hoe zag de aarde er vroeger uit

vertaling :
“ In Washington DC, op een metrostation, speelde op een koude januariochtend in 2007 een man met een viool zes stukken van Bach gedurende ongeveer 45 minuten. In die tijd gingen ongeveer 2000 mensen door het station, de meesten op weg naar hun werk.
Na ongeveer vier minuten merkte een man van middelbare leeftijd dat er een muzikant speelde. Hij vertraagde zijn pas en stopte een paar seconden, en toen haastte hij zich om zijn schema te halen.
Ongeveer vier minuten later ontving de violist zijn eerste dollar. Een vrouw gooide geld in de hoed en liep zonder te stoppen door.
Na zes minuten leunde een jonge man tegen de muur om naar hem te luisteren, keek toen op zijn horloge en begon weer te lopen.
Na tien minuten stopte een driejarige jongen, maar zijn moeder trok hem haastig voort. Het kind stopte om weer naar de violist te kijken, maar de moeder duwde hard en het kind liep door, de hele tijd zijn hoofd draaiend. Deze actie werd herhaald door verschillende andere kinderen, maar elke ouder - zonder uitzondering - dwong hun kinderen om snel verder te gaan.
Na vijfenveertig minuten: de muzikant speelde continu. Slechts zes mensen stopten en luisterden even. Ongeveer twintig gaven geld, maar liepen verder in hun normale tempo. De man verzamelde in totaal $ 32.
Na een uur:
Hij stopte met spelen en de stilte nam het over. Niemand merkte het en niemand applaudisseerde. Er was helemaal geen herkenning.
Niemand wist dit, maar de violist was Joshua Bell, een van de grootste muzikanten ter wereld. Hij speelde een van de meest ingewikkelde stukken ooit geschreven, met een viool ter waarde van $ 3,5 miljoen dollar. Twee dagen eerder had Joshua Bell gespeeld in een uitverkocht theater in Boston, waar de zitplaatsen gemiddeld $ 100 per stuk waren en waar hij dezelfde muziek speelde.
Dit is een waargebeurd verhaal. Joshua Bell, incognito spelend in het D.C. Metro Station, werd georganiseerd door de Washington Post als onderdeel van een sociaal experiment over perceptie, smaak en de prioriteiten van mensen.
Dit experiment riep een aantal vragen op:
In een alledaagse omgeving, op een ongepast uur, nemen we schoonheid waar?
Zo ja, stoppen we om het te waarderen?
Herkennen we talent in een onverwachte context?
Een mogelijke conclusie die uit dit experiment kan worden getrokken, zou de volgende kunnen zijn:
Als we geen moment hebben om te stoppen en te luisteren naar een van de beste muzikanten ter wereld, die enkele van de beste muziek speelt die ooit is geschreven, met een van de mooiste instrumenten ooit gemaakt...
Hoeveel andere dingen missen we terwijl we ons door het leven haasten?”
origineel:
“ In Washington DC, at a Metro Station, on a cold January morning in 2007, a man with a violin played six Bach pieces for about 45 minutes. During that time, approximately 2000 people went through the station, most of them on their way to work.
After about four minutes, a middle-aged man noticed that there was a musician playing. He slowed his pace and stopped for a few seconds, and then he hurried on to meet his schedule.
About four minutes later, the violinist received his first dollar. A woman threw money in the hat and, without stopping, continued to walk.
At six minutes, a young man leaned against the wall to listen to him, then looked at his watch and started to walk again.
At ten minutes, a three-year old boy stopped, but his mother tugged him along hurriedly. The kid stopped to look at the violinist again, but the mother pushed hard and the child continued to walk, turning his head the whole time. This action was repeated by several other children, but every parent - without exception - forced their children to move on quickly.
At forty-five minutes: The musician played continuously. Only six people stopped and listened for a short while. About twenty gave money but continued to walk at their normal pace. The man collected a total of $32.
After one hour:
He finished playing and silence took over. No one noticed and no one applauded. There was no recognition at all.
No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the greatest musicians in the world. He played one of the most intricate pieces ever written, with a violin worth $3.5 million dollars. Two days before, Joshua Bell sold-out a theater in Boston where the seats averaged $100 each to sit and listen to him play the same music.
This is a true story. Joshua Bell, playing incognito in the D.C. Metro Station, was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste and people’s priorities.
This experiment raised several questions:
In a common-place environment, at an inappropriate hour, do we perceive beauty?
If so, do we stop to appreciate it?
Do we recognize talent in an unexpected context?
One possible conclusion reached from this experiment could be this:
If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world, playing some of the finest music ever written, with one of the most beautiful instruments ever made…
How many other things are we missing as we rush through life?”

Een andere conclusie die zou kunnen worden getrokken is dat de veronderstelde kwaliteit van violist, muziek en instrument zwaar overtrokken zijn. Als mensen onder alledaagse omstandigheden geen schoonheid (of onvoldoende schoonheid) waarnemen en mensen in een elitaire omgeving wel.
Is er dan schoonheid of alleen elitair gedrag?

't Is maar een ideetje

@Emmo: tja... ik neem aan dat hij goed kan vioolspelen, maar dat mensen gewoon geen tijd en aandacht hebben voor hun omgeving. Om ergens van te kunnen genieten heb je rust en tijd daarvoor nodig, denk ik ?! Terwijl deze mensen allemaal gefocust zijn om op tijd ergens te komen, en niet stoppen om wat dan ook onderweg te waarderen.
Bovendien is niet iedereen geïnteresseerd in (klassiek) vioolspel, hoe goed het ook zou zijn..

@Emmo: Interessant idee. En waarschijnlijk klopt het ook nog gedeeltelijk. Het gaat in ieder geval op voor beeldende kunst.
Ga eens naar een museum voor moderne kunst en verbaas je over wat wat mensen denken mooi te moeten vinden.

@Grouse dat is hetzelfde als toen een boel van die wijzneuzen bij elkaar waren, (die zich beter dan de rest voelen) en een nieuw hapje kregen uitgedeeld gemaakt door een chefkok.
Bleek dat het gewoon van de mac donalds kwam.
Dat was wel lachen toen je die reacties zag. ow vurrukkeluk. En toen voor lul staan toen bleek dat het een big mac was haha

Ach, de muziek van Bach, hóe beeldschoon ook, is nu eenmaal niet ieders smaak.
En het leeuwendeel van de mensen geeft nu eenmaal helemaal niets om klassieke muziek.
Dus zullen ze voorbij lopen en als je ze later zou vragen of ze muziek gehoord hebben zullen ze waarschijnlijk nee antwoorden.
Zoiets merk ik ook in het winkelcentrum in Alblasserdam waar die leuke vleugel staat.

Die vleugel waar @Mamsie soms op speelt?

Ik lees trouwens nergens wát deze man speelde.. Dat het stuk ingewikkeld was en de viool duur, zegt niets over de muziek zelf. Dus in zoverre zou je idd gelijk kunnen hebben, @Emmo

@Grouse: bij beeldende kunst of schilderijen ja, en misschien is het bij 'moderne' muziek ook wel zo..

Klopt. Dat komt omdat ze er nooit naar luisteren.
Klassiek is zo veelzijdig dat er voor iedereen wel wat tussen zit.

Tenzij je UPH alleen maar met de mode mee wil doen. Maar als je eenmaal voor jezelf gaat denken keren de mensen wel om. Dat proces heb ik ook meegemaakt.

Daar sta ik helegaar niet van te kijken

Laatste edit 08-01-2022 23:10

@allone: De man speelde 6 vioolsonates van Bach. Bepaald niet de minste componist.

En ja, die leuke vleugel waarop ik ook wel eens speel.
Nou ben ik geen beste pianist, in feite een beetje een prutser maar sommige mensen zeggen dan dat ze het erg leuk vinden. Maar de meeste mensen lopen zondermeer door, zien en horen niets.
En ik speel dan ook weleens Bach. De heel eenvoudige dingen dan.