pffft dochter is een beetje van het padje af. Lijkt me ook moeilijk om je kind zo te moeten zien. Ik vraag me af waarom die dochter haar medeleerlingen dood wil.

Vreselijk voor die vader. Om aan te zien hoe ver je kind heen is en geen andere optie meer te hebben dan de politie het te laten oplossen. Er is bijvoorbeeld het risico dat er iets fout gaat bij de arrestatie.

Overigens werden de wapens gevonden bij een huiszoeking. Ik vraag me nu af of de dochter bij haar vader thuis woonde, want dan lagen de wapens dus in zijn huis.

Meestal zijn de daders mannelijk.
Best apart dat het nu een vrouw is.

Best lastig voor de vader... het blijft toch je dochter...

Afschuwelijk voor die man om zijn kind zo ontspoord te zien.

@merlinswit:

Als haar plan gelukt was had hij haar dood gezien en dat was veel erger geweest. Maar ik ben bang dat hij zelf ook voor zijn leven moet vrezen als zijn dochter levend het gevangenis uitkomt.

wat is er met dat meisje aan de hand dat ze zoiets bedenkt....

@merlinswit: Zoiets kun je je niet voorstellen tenzij je zelf echt een verschrikkelijke tijd op school meegemaakt heb.

Ik ben zelf vroeger dagelijks het slachtoffer van pesterij geweest. Op school de hele dag door voor van alles en nog wat uitgemaakt worden.. nergens bij horen.. buiten schooltijd altijd alleen zijn..

Ik ga verder geen heel zielig verhaal opsteken, maar zoiets vreet aan een kind. Je wilt dat soort mensen terug pakken, maar je weet heel goed dat je te zwak bent. Dat je in je eentje niets gaat beginnen. Leraren en ouders doen totaal niets (vaak omdat ze door alle regeltjes en wetgeving compleet machteloos staan).

Dan kom je vanzelf op het punt dat je naar gevaarlijke wapens gaat grijpen. Juist omdat je zeker wilt zijn dat je slachtoffer niets meer terug kan doen als je het eenmaal gebruikt.

Afijn, bij mij is gelukkig nooit zover gekomen, maar nu weet je ongeveer hoe zoiets zich bij een kind van binnen opbouwt.

@Cubbie:

idd, het zal niet zonder reden zijn dat dit kind dit doet.
ofwel wat jij beschrijft, ofwel ze heeft een ander groot probleem, lichamelijk/mentaal.

Het blijft een vraag waarom de vader niet op een andere manier had kunnen ingrijpen, dan de politie bellen? Maar zoals jij al zegt, soms staan ouders en andere opvoeders machteloos, ook al zien ze dat er iets mis is.

Laatste edit 30-03-2017 07:43

@allone:

Pestkoppen zijn vaak de kinderen die het thuis zwaar te verduren hebben.

Slachtoffers zijn vaak de kinderen die anders zijn (lichamelijk of geestelijk).

Wat de situatie ook is, je kan vrijwel nooit iets doen. Neem je contact op met de ouders van de pestkop, dan is de kans groot dat je afgeblaft word en het kind het thuis alleen nog maar zwaarder te verduren krijgt.

Je eigen kind isoleren door speciaal onderwijs is ook geen optie. Daar loop je vaak net zo goed tegen dezelfde problemen aan.

De enige mensen die echt wat kunnen doen zijn leraren. Zij kunnen met de ouders praten om zo een beeld van de thuis situatie te krijgen en indien nodig de kinderbescherming inschakelen. Maar daar gaat het vaak mis. Leraren nemen wel de moeite om een gesprek aan te gaan, maar buiten dat willen ze er meestal gewoon niet in betrokken raken. Meestal omdat ze bang zijn dat er misschien niets aan de hand is en zij er op aan gekeken worden.

En flipt zo'n kind dan op een dag, dan is dat kind en/of diens ouders ineens de boeman en speelt iedereen de vermoorde onschuld dat ze het nooit aan hebben zien komen.

@Cubbie: tja.. waarschijnlijk hebben ze het ook niet zien aankomen, of liever gezegd, waarschijnlijk hoopten ze dat het wel mee zou vallen en alles uiteindelijk wel goed zou komen..
Goed dus dat de vader uit het artikel wel aan de bel trok.

@Cubbie: ik heb in precies dezelfde situatie gezeten. En thuis was ook niet ideaal....
Hoewel ik nu spijt heb dat ik niet meer van me af beet, en een paar medeleerlingen en docenten stevig geslagen/ gebeten, uitgescholden heb, gaat moord mij toch te ver.

@merlinswit: Mij ook merlin. Maar ik ben toch regelmatig naar school gegaan met een zakmes op zak, met het idee "Als ze me nu nog een keer iets flikken..". Nooit met idee moord, maar het idee van een wapen maakte dat ik me sterk voelde.

Ik had nooit de lef om het te gebruiken, maar de vraag is hoe lang het nog door had moeten gaan voor ik uit wanhoop het wel gedaan had?

Maar ja, gelukkig leven we niet in Amerika waar een kind vrij gemakkelijk aan een vuurwapen kan komen en vaak genoeg over school shootings op het nieuws hoort om op het idee te komen.

@Cubbie: @merlinswit:
goed van jullie dat je de moed had om hier over het gepest worden te praten....
ook ik ben op de MAVO gepest.
- mensen met Asperger (autisme-light, kreeg de diagnose op mijn 51e verjaardag maar had het toen ook al) hebben de eigenschap om alle indrukken tegelijk en even sterk 'binnen te krijgen', dus zonder de 'filters' die andere mensen daarbij krijgen. dat is een goed begin voor een 'eigenwijs leven', want als mensen met Asperger niet zwakbegaafd (of hoe het tegenwoordig politiek correct heet) zijn, dan filteren ze gewoon zelf
- als 'twaalf-tot-vijftienjarige' zag ik dat 'dat hele pesten' altijd in groepsverband was, met een leider (v/m), een paar volgers en een groepje kijkers, van wie ik nog steeds niet zeker weet of ze wel wilden kijken of mogelijk wilden ingrijpen maar niet durfden (als ze dat eng vonden, dan geef ik ze groot gelijk)....
- 2 van die 'leiders' zijn voor mijn ogen beter gestraft dan ik met een gewelddadige wraakactie had kunnen doen
(ik geef toe dat dit -haar kennende- voor de bedrijfsleider van de supermarkt waar ze werkte gewoon 'de druppel' was, maar toen 'kreng iets fouts tegen mij zei', haalde ik diep adem om haar rustig te kunnen zeggen dat ik die kwart eeuw na de MAVO verder was ontwikkeld en zij duidelijk niet, hoefde/kon niet, de bedrijfsleider stond achter mij en gaf haar haar ontslag terwijl ik het nog kon horen)
- zelden komt het voor dat een stoere zelfstandige vrouw door een man wordt beschermd voor een vrouw die 'rolbevestigend achter de kassa zit', maar toen was het wel zo