Een automobiliste had vrijdagavond alle geluk van de wereld. Even nadat zij met haar auto het Overijssels Kanaal bij Schalkhaar in was gereden, kwam Lars Wichink op zijn fiets langs. Hij haalde haar net op tijd uit de auto.

De vaste route van zijn huis naar de sportschool loopt voor Lars Wichink (18 ) langs het kanaal. Hij wil zich vrijdagavond ook even in het zweet werken, maar de work-out bestaat dit keer uit sterk staaltje reddend zwemmen.

,,Toen ik langs het kanaal fietste zag ik opeens een lichtje tussen het riet’’, vertelt Lars. ,,Iets later zag dat het een auto was aan de andere kant van het kanaal.’’ Hij bedenkt zich geen moment sprint via een bruggetje iets verderop, naar de plaats waar de auto het kanaal is ingereden. Ondertussen belt hij 112, doet zijn jas uit, tas af, activeert de speaker van de telefoon om contact te houden met de meldcentrale en gaat het koude water in. ,,Ik heb niet nagedacht, maar gewoon gehandeld. Ik zag het hoofd van een vrouw, het raam van de auto was iets open. De auto was al zover het water in dat de deur niet meer open kon.’’

Hij stelt vragen aan de onbekend gebleven automobiliste. ,,Ik vroeg haar of ze alleen in de auto zat, of ze haar gordel had losgemaakt en om het raam verder open te doen. Het lukt me eerst niet om haar uit de auto te trekken, maar ik heb haar op haar zij gekregen en na nog een keer proberen lukte het uiteindelijk de vrouw uit de auto te halen. Ik heb haar op de kant getrokken en in een stabiele zijligging gelegd. Zij was al die tijd bij kennis, maar raakte op de kant in een soort shock. Toen zag ik ook meteen de hulpdiensten komen, die waren er echt supersnel.’’ De voorkant van de auto was inmiddels onder water verdwenen.

Lars Wichink vertelt de zo geslaagde reddingspoging (‘het heeft al met al misschien drie minuten geduurd’) alsof hij het vaker heeft gedaan of in ieder geval vaker heeft geoefend. Niets is minder waar. ,,Ik heb er geen cursus in gehad. Ik heb gewoon gedaan zoals in me opkwam. Misschien heb ik ooit een keer van een film iets meegekregen.’’

Hij sport vier keer per week en surft. Aan iets kouder water is hij gewend. ,,Ik heb best een goede conditie. Of het water koud was weet ik niet eens. Ik heb niks gevoeld.’’ Ambulancepersoneel neemt de zorg voor de automobiliste over. Lars wordt langs het kanaal ook even onderzocht. Hij is prima in orde. ,,Ik had mijn vader en vriendin gebeld, die waren er ook snel. Ik had natte kleren, maar de politie heeft me thuis gebracht.’’

Een held wil hij zich helemaal niet noemen. Al is het redden van een mensenleven voor de leerling elektricien ook geen dagelijks kost. ,,Nee, zeker niet. Maar ik heb gewoon gedaan wat nodig was en in me opkwam.’’