Familieleden van een overleden vrouw in de Verenigde Staten hebben een opmerkelijke rouwadvertentie geplaatst. Daarin staat hoe de vrouw niet gemist zal worden en de wereld beter af is zonder haar.
De rouwadvertentie van Kathleen Dehmlow werd gepubliceerd in The Redwood Falls Gazette, de lokale krant van het dorp waar de vrouw woonde. Een oplettende lezer zag hoe onvriendelijk de advertentie was en nam een foto.
In 105 woorden vertelt de rouwadvertentie over Dehmlow. Ze werd geboren in de winter van 1938 en trouwde negentien jaar later met Dennis Dehmlow. Dehmlow kreeg twee kinderen in haar huwelijk: Gina en Jay.
Dan gaat de rouwadvertentie verder met het jaar 1962. Dehmlow werd zwanger van de broer van haar echtgenoot en verhuisde naar Californië. Ze liet haar kinderen Gina en Jay achter. Zij werden vervolgens opgevoed door hun opa en oma.
Dehmlow overleed op 31 maart in Springfield. "Ze krijgt nu haar laatste oordeel. Ze zal nu berecht worden. Ze zal niet gemist worden door Gina en Jay en zij begrijpen dat deze wereld beter af is zonder haar," zeggen de laatste zinnen van de rouwadvertentie.
FotoSamuiAxe: Dat was niet het enige. Ze liet de kinderen achter bij haar ouders, waar ze vervolgens een paar keer per jaar op bezoek ging. Niet voor haar kinderen, die werden door haar compleet genegeerd. Terwijl ze haar ouders wel foto's liet zien van haar nieuwe kinderen, waar ze leuke dingen mee deed....
Dan zullen die broers dus ook geen contact meer hebben gehad, leuk op familiefeestjes.
Deze zullen ze dus ook al niet meer gehad hebben. Dat mens heeft voor veel personen van alles verziekt, trouwens ook die broer is geen knip voor zijn neus waard.
Ik heb medelijden met haar kinderen, wat zullen die hun moeder gemist hebben en als ze er was gevochten voor haar liefde. Inderdaad een hardvochtig creatuur van een wijf, ze verdient het niet om vrouw genoemd te worden
Tja, deze vrouw is idd niet het voorbeeld van een zorgende moeder, maar dat komt wel vaker voor..
.. wat mij toch het meest verbaasd en wat ik triest vind is dat die 'kinderen' het na 60 jaar nog niet verwerkt en achter zich gelaten hebben.
Die zijn allang volwassen, en verantwoordelijk voor hun eigen leven;
“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien” – Franciscus van Assisi
Laatste edit 12-06-2018 05:47
SamuiAxe:
Je herinneringen zijn alleen voor jou, persoonlijk.. dus of je er voor kiest om zijn goede eigenschappen of zijn minder goede eigenschappen te herinneren.. heeft uiteindelijk alleen maar effect op jou.. toch? En het lijkt me dat je er meer van geniet om zijn goede eigenschappen te herinneren, en de moeilijkheden te vergeten
Bovendien, maar dat is mijn mening, en ik geloof niet dat we het daar helemaal over eens zijn, maar
ik denk dat ieder mens uiteindelijk goed is, dat de reden voor woorden en oordelen als 'goed' en 'slecht' een soort menselijke moraal is, een sociale code.. maar uiteindelijk is iedereen gewoon het leven zelf, en daar horen tegenstellingen bij..
Laatste edit 12-06-2018 11:18
@allone: Ik praat dan ook niet zozeer over de herinneringen op zich, maar over het totaalbeeld. Als ik heel erg eerlijk ben dan kan ik mij maar bar weinig goede herinneringen herinneren omdat die er domweg niet waren..
Ik heb het daar eens met Michel, mijn oudste zoon over gehad.. Een paar maanden na Martijn's overlijden zei Michel tegen mij dat hij had geprobeerd om een paar leuke herinneringen aan Martijn uit zijn geheugen te peuren. Het was hem niet gelukt.. Evenmin als het mij gelukt was. Dat zegt genoeg denk ik.. Martijn kon zich zeer sociaal gedragen, zolang zijn verslaving gevoed werd. Je hebt geen idee wat verslavingen mensen aandoet en hoezeer ze veranderen en enkel met hun verslaving bezig zijn, daar moet alles voor wijken!
Ik had één tastbare herinnering aan mijn vader, een gouden zegelring, al vele decennia in de familie. Totdat ik misgreep toen ik 'm uit de la wilde halen. Hij was verpatst voor een paar gram cocaine..
Zelfs nu, 6.5 jaar na zijn overlijden kan ik nauwelijks iets leuks of aardigs over hem bedenken...
'Over de doden niets dan goeds', wordt er dan altijd gezegd. Omdat een dode zich immers niet meer kan verdedigen.
Op zich is dat natuurlijk wel waar. Alleen: sommige mensen doen dingen, waar gewoon geen excuses voor zíjn!
Ik weet wel een ander voorbeeld (jullie kennen hem hoogstwaarschijnlijk toch niet, en ik noem ook geen naam)!
Onlangs is een kennis van mij overleden.Ik, en vele andere mensen uit de familie, hebben hem nooit gemogen. Dus ik dacht iets soortgelijks als dat er in de rouwadvertentie in dit artikel staat!
aan.