De Amerikaanse Melissa Ohden heeft met haar wonderlijke levensverhaal mensenharten over de hele wereld veroverd. Toen haar moeder acht maanden zwanger was, pleegde ze abortus. Maar die poging mislukte. Melissa belandde bij het medisch afval maar overleefde dankzij een verpleegster.

Deze week deelde Melissa Ohden, nu 41 jaar oud, bij de BBC haar wonderlijke verhaal. Na een zwangerschap van acht maanden was Melissa niet welkom. Haar moeder pleegde abortus en ze belandde bij het vuinis van het ziekenhuis.

Maar Melissa was niet dood, ze leefde. Haar gehuil en getrappel werd opgemerkt door een verpleegster. Ze belandde op de intensive care en artsen wisten haar leven te redden. Ze kwam daarna bij een pleeggezin gezicht. Het bizarre: haar biologische moeder kreeg dat nooit te horen en leefde jarenlang met de gedachte dat haar dochter dood was.

Melissa kwam in een adoptiegezin terecht. Als kind kreeg ze te horen dat ze te vroeg geboren was. Ze kwam pas achter haar levensverhaal tijdens een ruzie met haar zus. Die schreeuwde in een opwelling: 'Mijn ouders wilden mij tenminste wel'.

Haar pleegouders vertelden Melissa haar levensverhaal. Melissa kwam in een neerwaartse spiraal terecht en raakte in een depressie. "Het was een heel eenzame periode", vertelt ze in het interview. Toen het beter ging, besloot ze dat ze haar biologische moeder wilde ontmoeten. Na een zoektocht van tien jaar, vonden ze elkaar. Melissa was toen 29 jaar oud.

Haar moeder had geen idee dat haar dochter nog leefde. Na gesprekken met haar moeder deed Melissa nog een bijzondere ontdekking. Haar biologische moeder vertelde dat ze de abortus, die extreem laat in de zwangerschap was gebeurd, nooit had gewild. Ze zou daartoe zijn gedwongen door haar moeder, de oma van Melissa dus, en een bevriende abortus-arts.

De moeder van Melissa wist ook niet of ze een jongetje of een meisje had gekregen.

Melissa omschrijft de ontmoeting met haar moeder als een van die momenten 'die de rest van je leven bepalen.' Over de rol die haar grootmoeder speelde, zegt ze: "Ik ben niet boos op haar. Ook al was het niet gemakkelijk om hier mee te leven. We maken allemaal fouten in het leven."

Ze is blij dat ze naast haar adoptieouders nu ook haar biologische familie om zich heen heeft. "Ondanks alles ben ik een van de gelukkigste mensen ter wereld."