In de Amerikaanse staat Ohio is een vrouw veroordeeld tot 20 jaar celstraf vanwege het opsluiten van haar kinderen in kooien. Haar 17-jarige geadopteerde zoon werd in 2005 door de politie gevonden in een kooi in het huis van de vrouw. Hij woog toen nog maar 22 kilogram. Volgens de aanklaagster was de vrouw erop uit de jongen uit te hongeren. Twee andere adoptiekinderen, een tweeling van 13 jaar oud, hadden eerder voor de rechter al getuigd dat zij in kooien werden opgesloten. Behalve de moeder was ook haar echtgenoot gearresteerd, maar die stierf in 2007 in gevangenschap. De advocaat van de vrouw gaat tegen de straf in hoger beroep. Hij vindt celstraf niet de juiste optie omdat de vrouw geen bedreiging voor de samenleving zou zijn.
Biekje: die was veroordeeld, en in de bak gestorven...
Dat mens moeten ze maar eens heel lang achter slot en grendel zetten... pff... zoals iedereen al gezegd heeft: geen gevaar voor de samenleving? mehoela... Haar kinderen zijn zeker geen onderdeel van die samenleving...
Dan snap ik niet dat die adoptiekinderen niet zijn weggehaald bij haar.Meestal kijken ze daar toch naar moeten toch zoiezo een vader en een moeder in het gezin aanwezig zijn voor adoptie in aanmerking te komen.En hun verledens worden toch ook na gekeken.
@Luna: Zodat ze er minder binding mee heeft dan als de kinderen van haar eigen vlees en bloed zouden zijn, zodat bovenstaande praktijken makkelijker te verkroppen waren?
PS. Zomaar uit m'n duim gezogen, en hopelijk niet waar...
Voor elke kilo onder het streefgewicht van betrokken kind een jaar cel. 22 kilo lukt alleen door jarenlange ondervoeding en dus groeistoornissen. Ik geloof niet dat er ooit een mens met een enigzins normaal fysiek gestel de 22 kilo heeft gehaald. Zelfs niet bij de anorexia patienten gaan heb ik geen 22 kilo gehoord.
Quote Vatos: Tss.. Waar gaat de wereld tog naar toe? Ik snap echt niet hoe deze vrouw het over haar hart krijgt om haar kinderen op te sluiten in een kooi.
Dit soort zaken bestonden vroeger ook hoor. Tegenwoordig zijn ze gelukkig zo'n uitzondering dat ze het nieuws halen. Niet dat we het dan moeten tolereren, maar aan ons om ook die laatste zaken aan te pakken en te zorgen dat dit iets wordt voor de geschiedenisboeken.