EINDHOVEN - Een robotmannetje van 60 centimeter groot, dat kan praten en bewegen, gaat kinderen en jongeren met een autismespectrumstoornis (ASS) helpen met het aangaan van sociale contacten. De robot is gebouwd door de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e) in samenwerking met onder meer Philips.
De Wikitherapist, zoals het robotje heet, is wereldwijd uniek volgens onderzoeker Bibi Huskens van het Dr. Leo Kannerhuis in Doorwerth, expertisecentrum voor autisme.
De robot spreekt een kind aan als het door een infraroodsignaal loopt. Het mannetje stelt eenvoudige vragen om contact te maken, maar kan ook wat moeilijkere opdrachten geven. Als het kind in de war raakt, biedt de robot hulp aan.
Autistische mensen hebben vaak moeite met het voeren van gewone gesprekken en het maken van contact. De behandelaars hopen dat het robotje, dat zal handelen als een leeftijdgenootje zonder handicap, kinderen en jongeren met ASS uit hun tent lokt.
"Het mannetje is net als echte kinderen buitengewoon soepel, het kan gaan liggen en weer opstaan, op één been staan en zelfs tai chi-oefeningen doen", vertelt Huskens. De behandelaars zijn nu samen met de technici bezig programma's voor de Wikitherapist te schrijven. In het najaar gaat het Dr. Leo Kannerhuis echt met de robot werken. De kinderen mogen dan een naam voor het ventje verzinnen.
Het is de bedoeling dat de behandelaars de robot in de toekomst ook zelf kunnen programmeren en zo kunnen aanpassen aan de behoefte van een individueel kind. De TU/e bouwt een website voor de Wikitherapist, zodat gebruikers van elkaar kunnen leren en elkaars programma's kunnen overnemen. "Onze kinderraad heeft het robotje kortgeleden gezien en vond hem leuk. Autistische kinderen vinden veel dingen eng, maar dit mannetje niet. We hopen dat hij hen echt gaat helpen", aldus Huskens.
FotoIk vindt het een geweldige robot. Denk ook serieus dat dit echt wel kan werken. Had ik 10 jaar geleden echt wel iets aan gehad, hoewel hij nogsteeds welkom is.
Het klopt wat Whiteshade al opmerkte, dat autisen, en mensen in autischisch spectrum (voorheen o.a. PDD-NOS, ADD, ...) makelijker contact maken met materiele dingen. In mijn geval was dat dat ik vanaf mijn 7 jaar al bezig was met programeren op de computer. Ik had een stabiel contact, en kon goed voorspellen wat de reactie/het resultaat zou zijn. Pas veel later begon ik met contact maken met mensen in mijn omgeving. De kans is echter groot, zoals ook bij mij en een boel vrienden (ook ppd-nos/add), dat dit via de drugsgebruik (veelal wiet) gaat.
Als zo'n robot op een jongere leeftijd de kinderen kan leren omgaan met minder voorspelbare prikkels, terwijl het nog wel een veilig object is, is dit een grote aanwinst. Het kind leert niet omgaan met mensen, maar leert omgaan met onvoorspelbare prikkels.
Laatste edit 16-02-2011 19:34
Oke nee wacht even...Een robot die een mens gaat leren sociaal te zijn????
We moeten zelf de tijd nemen sociaal te zijn met autistische mensen en dat niet af laten hangen van een robot.
Ik vind dit een heel rare en ondoordachte stelling. Het houdt bijvoorbeeld niet rekening met het feit dat mensen altijd nog socialer zijn dan een robot. Waarom laten we ASS-ers aan robots over? Van vallen en opstaan wordt je sterker, dus zal een autist toch echt meer baat hebben bij onverwachte dingen in de sociale omgeving.
JUIST door onverwachte dingen mee te maken leer je meer daarvan.
Je leert een kind niet iets door haar dingen op te leggen, maar door vragen te stellen. Die vragen kunnen instinctief zijn. En die instinctiviteit kan je niet in een robot stoppen. De beste simulatie is gewoon de mens zelf
@Mikepower: Autisten klappen vaak dicht bij onverwachte dingen, of barsten uit. Mensen kunnen daar weer anders op reageren dan ze hadden gedacht, en dat maakt mensen met deze stoornis nog geprikkelder.
Zo'n robot heeft bovendien niet alle fijne finessen die menselijke communicatie kenmerkt, maar die een autist niet kan snappen en waar ze van in de war raken. Deze robot is gewoon straight-forward contact, zonder allerlei lichaamstaal bijvoorbeeld.
Wat jij voorstelt, is een autist in het diepe gooien.. En dat werkt meestal averechts.
(ik heb zelf geen autismestoornis, maar mijn broertje heeft er wel een vorm van, PDD-NOS)
aan.