Mooi, mijn onderzoeksvoorstel voor een vak op de uni is hiermee beantwoord!
Nog meer bewijs voor de stelling dat tweetalige kinderen ook twee taalsystemen hebben, en niet een hele grote.

Maar ze kennen of kunnen dan nog niet tellen!!

@nxttrain: nee, maar ze weten wel 'veel' en 'weinig' en dat valt onder de term 'tellen'

@nxttrain:
Wikipedia

Kan wel kloppen. Ik ben zelf ook tweetalig opgevoed, Nederlands en Indonesisch, en heb nooit moeite met grammaticale verschillen tussen beide talen. Misschien wel mede daardoor heb ik later ook weinig moeite gehad met verschillende taalsystemen die je leert bij de talen op school.
Woordenschat is weer wat anders, dat is puur leerwerk,

Nou is die grammatica van het Indonesisch nou ook weer niet zo vreselijk moeilijk als je kijkt hoe bijv. -de tegenwoordige tijd en de verleden tijd wordt aangegeven; "Vandaag eet ik/Gisteren eet ik/Morgen eet ik.

-Geen lidwoorden.

-Meervoud: de dingen 2 keer zeggen.

-Geen verbuigingen van werkwoorden.

-Naamvallen: Wat zijn dat??

Nee, als je hebt over het verschil tussen Nederlands en Grieks of Nederlands en Russisch; da's andere (spek)koek.
Alleen al de 5 en 6 naamvallen en dan net als in het Duits: Mannelijk, vrouwelijk en onzijdig. Etc etc.

@OtisBDriftwood: Dat is helemaal geen andere spekkoek, zeker niet als je beide talen vanaf je geboorte af aan leert. Kinderen hebben hier absoluut geen moeite mee, het wordt pas lastig als je de talen op latere leeftijd wil leren. Dit heeft te maken met het hierboven genoemde statistical learning, en met dat er in het eerste levensjaar een aantal reorganisaties plaatsvinden in het taalsysteem van een kind, waardoor de dominante/moedertaal voorrang krijgt in het taalsysteem. Alles lijkt er tot nu toe op te wijzen dat twee- of meertalige kinderen deze reorganisaties minder tot niet hebben.

Bovendien, als ik op jouw omschrijving van het Indonesisch hierboven afga, lijkt het op het eerste gezicht misschien makkelijker, maar is het eigenlijk lastiger om te leren. Als er geen lidwoorden zijn, krijg je geen hint dat het woord dat volgt een zelfstandig naamwoord is. Als de verleden tijd alleen met een bepaling wordt aangegeven, en niet met een vorm van het werkwoord, heb je minder hints dan in het Nederlands over wanneer de gebeurtenis plaatsvond (Gisteren eet ik vs. Gisteren at ik).



Laatste edit 18-02-2013 08:16

@Missvamp: Ik denk dat Noam Chomsky het niet met je eens zal zijn.

@venzje: En waarom niet? Volgens Chomsky is alles vanaf de geboorte aanwezig, ik beweer niet anders. Echter, als het kind ouder wordt, gaan er bepaalde schakelaars aan/uit, en deze zogenaamde 'maturation' theorie past prima bij meneer Chomsky

@Missvamp: Ah zo!
Ik dacht dat je met twee (of meer) taalsystemen bedoelde af te wijken van zijn idee van één universele grammatica.

(De bestudering van de theorieën en bijbehorende terminologie liggen alweer enkele decennia achter mij.)

Laatste edit 18-02-2013 14:35

@venzje: Ah, nu snap ik je kritiek ook. Onderstaande is mijn mening hierover, voel je vrij kritiek te leveren
Ik wijk in zoverre van Chomsky af dat ik inderdaad denk dat er twee bijna volledig gescheiden taalsystemen zijn in de hersenen van kinderen die vanaf hun geboorte tweetalig worden opgevoed. Echter, het onderliggende is inderdaad de UG, de universal grammar. Kinderen kunnen als ze jong zijn bijvoorbeeld wel klanken onderscheiden die niet bij hun moedertaal horen, terwijl volwassenen dit niet of minder kunnen. Daardoor geloof ik dat er dus wel twee systemen zijn, en in elk systeem gaan er op den duur schakelaars aan en uit, specifiek voor die ene taal.

Vreselijk interessant deze materie, ik doe nu de master taalwetenschap, en ben het afgelopen half jaar veel bezig geweest met vroege en tweede taalverwerving.

@Missvamp: Dat van die schakelaars, daar kan ik me wel in vinden. Een interessant idee, dat aansluit bij de inzichten over de ontwikkeling van het brein.

In de praktijk komt tweetaligheid op zo'n jonge leeftijd trouwens haast alleen voor bij kinderen waarvan de ouders beiden een andere moedertaal spreken. Een beperkte groep tweetalige kinderen dus. In mijn woonomgeving zijn de meeste kinderen weliswaar tweetalig, maar worden dat meestal pas na de kleuterschool. Toch meen ik daar dezelfde mechanismen te zien, dus die gevoeligheid lijkt nog over een langere periode aanwezig te zijn.

dat zoiets wordt ontdekt in een omgeving waar een baby alleen maar tweetalig kan zijn als vader en moeder een andere moedertaal hebben....