Toen ik nog klein was, en echt niemand zomaar een cameratje bij zich had, werd ik in een parkje bij ons huis serieus lastiggevallen door een kerel die me mee naar zijn huis wou nemen. Ik snapte meteen dat het mis was en kon aan hem ontkomen door te doen of een in de verte passerende man mijn vader was en die erbij te roepen (lang verhaal). Die man bracht mij thuis en vertelde het verhaal. Daarop werd mijn pa wild en sleurde mij weer de straat op om die vent aan te wijzen. Buiten probeerde ik die man te beschrijven en deed dat door een ANDERE man aan te wijzen en uit te leggen dat de lokker ongeveer zo groot was. Maar pa luisterde niet meer, die zag alleen mijn wijzende vinger en pakte die kerel meteen bij zijn keel al schreeuwend over "thee drinken met kleine meisjes" (hoe die daar nou bij kwam, want daar had ik niks over gezegd
). Gelukkig konden zijn vrouw en ik, hangend aan mijn vader zijn armen, hem nog op tijd tot bedaren brengen
. Een foto'tje van de boosdoener was toen wel handig geweest
.