Drie decennia lang verpakten de Noren hun doden in plastic bij begrafenissen. Achteraf gezien niet zo handig, want plastic doden ontbinden niet. Dat betekent wel brood op de plank voor ontbindingsspecialisten.

Na de Tweede Wereldoorlog dacht Noorwegen er goed aan te doen om doden te verpakken in plastic en vervolgens in houten kisten te begraven. Dat zou hygiënisch zijn, dus zo gingen 350 duizend Noren het graf in.

Decennia later ontdekten de Noren dat de luchtdichte verpakking van doden een ongewenst neveneffect had: de lichamen ontbonden niet. Dat bleek grote consequenties te hebben, zo schetst zakenkrant The Wall Street Journal in een reportage.

Noren krijgen gratis grafruimte op kerkhoven. Maar na twintig jaar moeten doden hun plaatsje opgeven voor verse overledenen. Nieuwe grafkisten worden dan op de resten van oude botten en grafkisten geplaatst.

De Noorse overheid vond het echter niet kies om graven met in plastic verpakte doden op dezelfde manier te hergebruiken. Ongelimiteerd nieuwe graven bijplaatsen bleek steeds lastiger, omdat gemeenten schaarse ruimte liever gebruiken voor alternatieve doeleinden, zoals kinderdagverblijven en bejaardentehuizen.

Een voormalige begrafenismedewerker, Kjell Larsen Ostbye, stortte zich op het probleem van de dreigende opstopping en werkte een plan uit. Ostbye stelde voor gaten in de grond te maken en door het plastic te boren. Hierin kon een speciale op kalk-gebaseerde chemische oplossing geïnjecteerd worden, om het ontbindingsproces te versnellen. Dat bleek te werken.

De procedure neemt tien minuten in beslag en na twee weken groeit er weer gras over de gaten in de grond. Binnen een jaar is een in plastic verpakt lichaam ontbonden. Samen met ingenieur Rikard Karlsson perfectioneerde Ostbye het proces. Met een eigen bedrijfje, Norsk Miljostabilsering, heeft Ostbye inmiddels 17 duizend graven in Noorwegen behandeld.
Er zijn in principe nog 333 duizend graven te gaan. De stad Oslo betaalt het bedrijfje ongeveer 4.000 kronen per graf, omgerekend 490 euro. De gemeente vraagt vooraf wel toestemming aan familieleden van in plastic verpakte doden. Maar die tekenen doorgaans geen bezwaar aan, aldus de WSJ.