Tja, dit is voor mij bijzonder normaal daar ik als half Spaans, half Nederlands mengsel al mijn hele leven "gezegend" ben met een dubbele achternaam (en die dus tig keer moet spellen op een dag). Eigenlijk heb ik het altijd wel vooruitstrevend gevonden dat een relatief behoudend land als Spanje wel zo ruimdenkend was om de naam van de moeder net zo goed aan het kind te geven als die van de vader.
Maar in Nederland geeft dit rare situaties. In Spanje zou mijn moeders naam namelijk vervallen als ik met een man zou trouwen. Dan zou ik zijn achternaam krijgen, gevolgd door mijn eerste achternaam (die van mijn vader dus). Maar omdat men in Nederland niet aan dat dubbele namen gedoe doet vervalt er niets en zou ik, áls ik ooit ging trouwen, dus ineens drie achternamen hebben. Eerst die van mijn man, dan die van mijn vader en dan die van mijn moeder.
Verder kan ik me ook nog goed heugen dat ik als 13 jarige bij de tandarts zat (dit is dus 33 jaar geleden) en alsmaar niet geholpen werd. Na een uurtje ging ik eens vragen waarom het zo lang duurde. Nou dat was dus omdat ze de gegevens van "mijn man" niet konden vinden. Toen ik stomverbaasd antwoordde dat ik nog maar 13 was sprak de dame achter de balie de legendarische woorden: "13! Jullie buitenlanders worden al vroeg uitgehuwelijkt zeg!" hahaha. Daar hebben wij thuis nog lang om gelachen
.