@yes_my_dear:
dat Omaanse huwelijk is aldaar gegarandeerd geldig, net als het Pakistaanse huwelijk van mijn ex-man in 1994
- een groot verschil is dat een Britse man (de naam Maurice wijst erop dat hij Brits is), mogelijk niet door zijn familie/moeder onder druk is gezet om in Oman nog een keer te trouwen, dus als die Britse vrouw voor de rechter, beter voor zichzelf op komt dan ik dat indertijd deed, dan heeft ze groot gelijk
- 1994, toen Nederland toppunt van politiek correct was en mijn ex-man, die 'bij een psychiater liep' zijn familie ging bezoeken en zo lang weg bleef dat zijn uitkering werd stopgezet (5 maanden), ik toen hij weer terug was nog net op vakantie kon voordat mensen met kinderen op vakantie konden nog net 2 weken vakantie kon nemen (was ik hard aan toe (kon het betalen door de helft van de rondreis in de auto te slapen), ik had die 5 maanden 'voor anderhalve kerel gewerkt')
weer thuis had mijn man de hele scheiding al in kannen en kruiken, toen zijn advocate ontdekte dat ik een vaste baan had, toen mocht ik 800 gulden aan de rekening meebetalen (zelf ben ik dus niet verdedigd, daarvoor had ik geen geld meer vanwege die toeslag) en geen mens kwam er op dat ik (in 1989, toen ik mijn man op de werkvloer ontmoette, al bijna 30) in agrarische kringen toch wel onder druk werd gezet om te trouwen (vonden ze alleen maar goed)....
dat ik bij mijn scheiding, geemancipeerd als ik was/nog steeds ben, dacht dat ik als kostwinner, bij het scheiden van een werkloze man die zonder werk zat, niet beter wist dan dat ik als kostwinner de echtelijke woning moest verlaten, dat deed ik dus braaf, woonde vanaf januari 1995 in de Bijlmer....
ook werd er door de instanties niets gedaan toen mijn ex, zeer kort na mijn scheiding en verhuizing, een jonge vrouw met een peuter, die duidelijk al tijdens mijn huwelijk was verwekt....
huwelijk met die vrouw was duidelijk voor mijn scheiding voltrokken, en het kind was van hem
IK heb mijn ex
gedeeltelijk vergeven, na en huwelijk waarin duidelijk was dat mijn man labiel was, de invloed van zijn familie sterk was en hij niet vrijwillig trouwde, maar onder grote druk van zijn familie....
voor de Britse vrouw in het artikel heb ik begrip als zij, belazerd als zij werd, niet vergeeft
'gewond en gebutst door mijn levensloop', kreeg ik 2 jaar geleden na een enge ervaring en wat daarna kwam (zie mijn blog), op mijn 51e verjaardag de diagnose Asperger (valt onder autisme-spectrum)....
WAAROM kreeg ik die diagnose niet 30 jaar eerder
- dan had niemand mij ooit onder druk gezet om te trouwen (ik hield wel van mijn man, maar toen ik 'ja zei', wist ik dat ik zo ongeveer de enige was die er geen voordeel bij had
- ook zonder internet volgde ik toendertijd actualiteiten in omringende landen waarvan ik de taal beheerste (GB, Duitsland en Zweden), met behulp van de kabeltelevisie en de langegolfradio, ik wist dat de scheiding die mij toen overkwam, in die landen nooit zo had kunnen gebeuren....
- mijn (GRRistelijke) toenmalige werkgever houdt bij referenties nog steeds bij hoog en laag vol dat ik toen zeer schuldig en zondig ben gescheiden, omdat ik de echtelijke woning verliet, en ook nog eens, daarna niet alles op alles zette om weer snel te hertrouwen
hoe komt het toch dat ik mij, na 7 jaar Zweden, in NL soms onveilig voel
NL- en GB-wetgevers moeten bij beoordeling van bigamie weten dat mannen in Moslim-landen alleen een tweede vrouw mogen trouwen als de eerste echtgenote toestemming geeft....
die mevrouw in het artikel deed dat dus net zo min als ik indertijd
Moslima's mogen NOOIT een tweede man trouwen, ook niet met toestemming van de eerste man
Laatste edit 27-10-2014 20:11