Ze willen allebei hetzelfde, namelijk mensen de mogelijkheid bieden hun getatoeëerde huid na hun overlijden te doneren. Alleen de manier waarop verschilt. En dus beconcurreren de tatoeëerders Henk Schiffmacher en Peter van der Helm elkaar niet alleen in het zetten van de mooiste tattoo, maar ook in het verzamelen van dode huid. En de strijd tussen beide lijkt zich nu te verharden. ‘Schiffmacher wil alleen maar media-aandacht genereren.

Beide mannen zijn al enige tijd bezig met hun initiatief. In mei van dit jaar berichtte het AD over de langgekoesterde wens van Schiffmacher. Het was hem toen bijna gelukt om een officieel donorcodicil te realiseren.

Zes maanden daarvoor, namelijk in december 2013, gaf Van der Helm in het AD al aan dat hij dacht dat er vraag was naar het doneren van getatoeëerde huid, een service die volgens hem nog nergens ter wereld bestond. ‘Alleen de yakuza, de leden van de Japanse maffia, zijn zo trots op hun tatoeages dat ze het doen. Verder niet. We mikken daarom ook niet alleen op Nederlandse klanten.’ Hij wil mensen de mogelijkheid bieden hun tattoo’s te doneren aan een stichting, ‘The foundation for the art and science of tattooing’. Er zou dan een expositie worden ingericht. Tegen AT5 leggen beide ‘concullega’s’ vandaag nog een keer hun bedoelingen uit. Het botst, zo blijkt.

Schiffmacher ziet het voor zich dat de familie na het overlijden van een lid niet alleen de begrafeniskist uitkiest, maar dat de uitvaarder ‘ook meteen vraagt of u de tatoeages verwijderd wil hebben. Dat dat via die mensen geregeld kan worden’.

‘Ik gun het hem dat ‘ie het goed doet’, reageert Van der Helm op de ideeën van zijn beroepsgenoot, ‘maar, zoals de dame die zijn boek schreef al zei: ‘We willen hiermee heel veel media-aandacht genereren’. En ik denk dat het ze daarom is te doen.’ (Het boek Getekend werd zondag gepresenteerd, red.).

‘Wij willen dit gewoon rustig doen’, gaat Van der Helm verder. ‘Dit wordt een honderd-jaren-project, een tweehonderd-jaren-project. Ik hoop dat dit er nog is als ik er niet meer ben. Dat de mensen waar wij mee werken, en dat zijn er niet weinig, dat zij daar verder mee kunnen gaan. Ik denk dat je zo serieus met mensen en hun tattoo, hun overblijfselen, om moet gaan. En het niet als een item moet gebruiken.’

Ook over de manier waarop de gedoneerde tatoeages bewaard moeten worden verschillen beide van mening. Van der Helm, die al van ongeveer 50 mensen toezeggingen heeft dat zij hun tattoo aan zijn stichting willen doneren, wil de huid als het ware plastificeren.

‘Dat is niet wat ik wil’, reageert Schiffmacher op zijn beurt. ‘Ik wil het op een klassieke manier prepareren door het te drogen of het gewoon op sterk water te zetten. Anders wordt het een soort van geplastificeerd, en dat is niet mijn ding.’