Beetje late reactie, om een of andere reden schijn ik dit artikel compleet over het hoofd gezien te hebben..
Honden, ach, ik kan mij geen leven zonder (mijn) honden voorstellen. Zo lang als ik mij kan herinneren ben ik omringt door honden, mijn vader was dol op honden en fokte er af en toe een nestje mee. Ook toen ik op mezelf ben gaan wonen heb ik honden gehad, altijd.
Zoals veel mensen ben ook ik door diepe dalen gegaan in mijn leven, mijn honden hebben mij in deze tijden vaak troost geboden, gewoon door met me te knuffelen als het me teveel werd. Jouw hond voelt jouw stemming haarfijn aan en zal daar bijzonder adequaat op reageren!
Mijn vriendin is een poosje naar haar familie op het vasteland, ze is wederom oma geworden
Ik ben nu dus een poosje alleen met Kaew en Ayla en ik verveel me geen minuut! Spelen, knuffelen, ze slapen ook bij me, Kaew op de vloer naast het bed, (hij is een grote hond), en Ayla ligt lekker bij me en geeft me elke keer weer een fikse wasbeurt alvorens tevreden te zuchten en zich naast mij neer te vlijen..
Mijn armen zitten onder de krassen, Ayla is een pup van zo'n 7 maanden en heeft scherpe nagels, tijdens het spelen krast ze me weleens, but who cares?
Als ik op het veld naast mijn hutje les geef dan liggen of zitten ze allebei voor het hekje en houden mij nauwgezet in de gaten
Kom ik na een half uurtje terug van boodschappen halen dan word ik als een verloren zoon begroet.
Er is een gezegde dat zegt dat mensen die van honden houden geen slechte mensen zijn.. Ik denk dat dit gedeeltelijk waar is, hoewel Hitler dol was op zijn Duitse Herder, uitzonderingen bevestigen de regel
Het is bewezen dat honden goed voor de gezondheid zijn: Knuffelen en spelen met je hond verlaagt stress en is goed voor je hart.
Kortom, ik ben knettergek op mijn honden en mijn honden zijn knettergek op mij, en zo hoort het ook..
Als je niet van honden houdt kunnen we nog steeds vrienden zijn, als je honden haat dan kan ik nooit een vriend van je worden.....