Emma Post (30) uit Utrecht is ongeneeslijk ziek. Ze heeft nog een paar maanden te leven, maar kan haar eigen begrafenis niet betalen. Verzekeraars willen haar niet helpen. Haar vrienden springen nu in de bres met een crowdfunding website.
De 30-jarige Emma lijdt sinds juli 2015 aan leverkanker. Er is bij haar een tumor weggehaald die zo groot was als een vuist, maar dat mocht niet baten. "In augustus heb ik gehoord dat ik ben uitbehandeld en dat ik nog maar een paar maanden te leven heb."
Op dat moment stond niet alleen haar leven even stil, maar moest zij zich ook bekommeren over praktische zaken als haar begrafenis. "Ik wil graag een uitvaart in de kerk, een mooi graf en een mooie eredienst." Al snel kwam ze erachter dat een begrafenis heel veel geld kost: en dat geld heeft ze niet. Door haar ziekte is ze nog niet afgestudeerd en spaargeld heeft ze niet.
Toen ze een uitvaartverzekering wilde afsluiten, gaven de verzekeraars niet thuis. Emma worstelt namelijk al sinds haar twintigste jaar met gezondheidsproblemen en dat vonden verzekeraars te risicovol. Voor de financiering van haar uitvaart kan ze ook niet terugvallen op haar ouders.
De enige overgebleven optie is dan een begrafenis die is geregeld door de gemeente. "Maar dan ga je er zelf niet meer over", zegt Emma. Zo'n begrafenis is heel sober en vaak mogen vrienden en familie zelfs geen afscheid nemen.
Een paar goede vrienden van Emma hebben daarom een stichting in het leven geroepen en zijn een crowdfundingactie begonnen. Ze hopen geld op te halen om Emma toch de begrafenis te geven die ze verdient. Het doel? 6000 euro. "Ik kan haar niet beter maken, ik kan de pijn niet voor haar dragen, maar dit is nog wel iets wat we voor Emma kunnen doen", zegt één van de vrienden van Emma.
Gelukkig gaat het goed met de crowdfunding actie: er is nog maar 1250 euro nodig om Emma een waardig afscheid te kunnen geven. "Ik ben zo dankbaar, het is echt zo mooi", zegt Emma geëmotioneerd over de hulp van haar vrienden. "Je wilt hier niet over nadenken. Je wil nadenken over bezinning en tijd besteden aan de mensen om je heen."
Maar ook als het geldbedrag binnen is, wil Emma door blijven vechten. "Ik hoop niet alleen iets voor mijzelf op te halen, maar ook voor andere mensen in dezelfde situatie."
Te veel terminaal zieke mensen maken hetzelfde mee, en dat mag niet gebeuren, vindt Emma. "Je wil eigenlijk gewoon genieten van je laatste momenten. Zonder geldzorgen."
Foto@Heusdenaar: Laat ik eens volkomen eerlijk zijn:
Ik ben bijna 60 jaar, ben klinisch dood geweest, men heeft mij 2x moeten defibrilleren en mijn ademhaling maar liefst 4x op gang moeten brengen waarna ik dagenlang in een diepe coma heb gelegen.
Ik heb zoveel aandoeningen en ziektes dat ik waarschijnlijk de 70 niet zal halen. Verrek, ik mag in mijn handen knijpen als ik de 65 haal!
Mijn jongste zoon is op 28 jarige leeftijd overleden.
Denk je nou echt dat ik niet aan de dood denk? Natuurlijk wel! Ik heb mijn langste tijd gehad, maar ik zal verrekken als ik me daardoor laat beïnvloeden!
Ik leef mijn leven alsof elke dag de laatste kan zijn, ik geniet van mijn vrienden, mijn vriendin, mijn lesgeven, mijn honden. Van het leven!
Maar ik weet donders goed dat ik morgen dood neer kan vallen en dan is het gedaan met de koopman.. Het zij zo, natuurlijk denk ik aan de dood, ik wil helemaal niet dood, ik heb 't eigenlijk geweldig naar mijn zin, hier op 'mijn' eilandje, maar ik sluit er niet de ogen voor...
Maar i.p.v. mij te concentreren op mijn dood concentreer ik mij op mijn leven, hoe lang of kort het nog wezen mag..
.
Laatste edit 24-10-2016 22:19
@Heusdenaar: Oh kerel, maak je niet druk, natuurlijk moet jij jezelf niet met de dood bezig houden! Kom op zeg! Je bent nog relatief jong, hebt jonge kinderen en een toekomst. Jij dient van het leven te genieten, van je kids, je vrouw, je vrienden, je werk en weet ik 't allemaal en je zeker nog niet bezig houden met wat later kan komen. Ik schreef wat ik schreef zeker niet om jou op de vingers te tikken maar om aan te geven dat het voor iedereen anders is. Toen ik 35 was dacht ik er ook niet aan. Ben je gek?
Maar wat ik bedoel is dat ik het jammer vind dat deze jonge meid zo druk bezig is met wat er na haar dood met der gaat gebeuren en niet probeert om zoveel mogelijk te genieten van de tijd die ze nog heeft. En dan heb ik 't helemaal niet over dure reizen, een vroege ochtendwandeling door een bos, de zon zien opkomen ergens op het platteland of aan het strand, mensen kijken op een terrasje. Simpele dingen die haast niets kosten maar een goed gevoel kunnen geven.
Nadat mijn zoon was overleden ging ik vaak 's-ochtends om een uur of 5 naar het strand, peukie roken en de zon zien opkomen, dan naar de lokale markt en een kopje koffie drinken, ondertussen de locals bezig zien met het opzetten van hun nering voor de dag. Dit soort momenten gaven mij vrede en hebben mij geholpen het verlies van mijn zoon te verwerken..
.
Laatste edit 24-10-2016 22:41
aan.