Bruguera kon nauwelijks meer op zijn benen staan door uitputting en kramp, en strompelde de laatste meters naar de finish. Hij viel bijna, en in een instinctieve reactie liet Congost het koordje even los om haar begeleider overeind te houden, schrijft de NOS.
De twee wisten alsnog als derde over de streep te komen en vierden het brons, maar het feest werd abrupt verstoord door de jury. Het loslaten van het koord, zelfs al is het maar kort, is blijkbaar een doodzonde. Diskwalificatie volgde. Geen medaille.
Congost reageerde verbijsterd op het besluit. "Ik ben niet gestraft omdat ik vals heb gespeeld, maar wel omdat ik een mens ben. Ik blijf met niets achter, met lege handen", vertelt ze aan de Spaanse pers. “Een surreëel gevoel, ik krijg het niet uitgelegd. Het voelt gewoon heel oneerlijk aan."
In de T12-klasse, voor hardlopers met een visuele beperking, rent de atleet altijd zij aan zij met een begeleider, vastgehouden door een dun koord. De 'guide', herkenbaar aan een opvallend hesje, mag de loper niet voorttrekken of op andere manieren helpen.
De marathon in Parijs was Congosts vijfde optreden op de Paralympische Spelen, na eerdere deelnames in Athene (2004), Peking (200

"Ik ben er eerlijk gezegd kapot van, want ik had die medaille", zegt Congost. "Ik ben supertrots op alles wat ik heb gedaan en uiteindelijk hebben ze me gediskwalificeerd omdat ik tien meter voor de finish het touwtje even losliet. Een reflex, omdat ik mijn vallende gids wilde helpen. Ik denk dat iedereen het zou doen, maar toch word ik gestraft."
'Guide' Bruguera zit er helemaal doorheen. Hij deelde zijn gevoelens op sociale media: "Op dit moment zijn er te veel emoties en te veel berichten. Ik kan alleen maar zeggen dat ze mij een beeld geven van totale betrokkenheid bij elkaar. Dank je wel, Elena."