Ben je ooit in een winkel anders behandeld vanwege wat je aanhad?
Het viel mij altijd al op dat kassières mij nooit vroegen of ze in mijn boodschappentas mochten kijken, terwijl ze mijn voorgangers dat wel hadden gevraagd. Ik maakte mezelf wijs dat het kwam door mijn zelfverzekerde houding of anderszins betrouwbare voorkomen.

Totdat ik een keer naar de supermarkt werd gestuurd door mijn vrouw, terwijl ik aan onze auto zat te klussen. Omdat ik geen zin had om me om te kleden ging ik in een oud T-shirt en gescheurde spijkerbroek. Bij de kassa gearriveerd werd mij voor het eerst vriendelijk doch dringend verzocht om de inhoud van mijn boodschappentas te tonen.

Laatste edit 20-12-2020 11:16

Eén van mijn zussen woonde samen met een vriend waarmee ze nooit trouwde: nogal een macho-figuur die erg breed geschouderd was en erg gehard door het zware werk dat hij deed in de bouw.

Ze gingen inkopen doen in de supermarkt. Een joch van een jaar of 11 vond het nodig om alle groenten en fruit te betasten, en zelfs te beschadigen door er met zijn vingers gaten in te drukken. Moeder stond erbij, keer ernaar maar… greep niet in.

Even later hield hij een soort race met het winkelkarretje en stootte daarbij een grote stapel conserven omver. De blikjes vlogen in het rond, het joch lachtte zich een breuk, en moeder stond erbij, keer ernaar en… greep niet in.

Moeder en zoontje schoven aan aan de kassa naast die waar mijn zus en haar vriend aanschoven. Zoontjelief had een nieuw spelletje bedacht: met de winkelkar keihard in de rug duwen van de oude dame vóór hen die net bezig was haar boodschappen op de band te plaatsen. Na 2 of 3 stoten richtte die dame zich tot de moeder:

Mevrouw, alstublieft! Kunt u tegen die jongen zeggen dat hij dat niet meer moet doen! Mijn rug zit vol reuma.
Tja mevrouw, wat wil u dat ik daaraan doe? Ik geef hem een vrije opvoeding. Als hij het nodig vindt om u in de rug te duwen, dan zal hij daar wel zijn reden voor hebben, zeker…
Waarop de ruige vriend van mijn zus een grote pot yoghurt uit de winkelkar nam, het deksel eraf haalde en de inhoud ervan doodgemoedereerd over dat rotjoch kieperde. Waarop diens moeder luid begon te protesteren:

"Zeg! Gaat het zo'n beetje! Wie denkt u wel dat u bent?! Keek nu eens wat een knoeiboel. Wie gaat dat hier opkuisen? Ik niet hoor!"
"Ons moe heeft mij ook een vrije opvoeding gegeven, madam!"
De vriend van mijn zus oogstte luid applaus bij de omstaanders terwijl moeder en haar huilend "jonk" beschaamd de uitgang opzochten.

Bezoek aan Tokio:
Mijn collega-vriend en ikzelf wilden gebruik maken van enkele uurtjes vrijaf om een hapje te eten in een restaurant, gevestigd in een wolkenkrabber in het centrum.

We moesten echt wel even wennen aan de omgeving en de tijdzone, want we hadden al 36 uur niet meer geslapen.

Zo zaten we - mijn vriend, ik en een Japanse jongedame die onze gesprekspartner was - aan tafel voor het diner. Of was het de lunch, dat kon ook, met die verschillende tijdzone en de lange vlucht.

Mijn vriend excuseerde zich, want hij moest dringend naar het kleinste kamertje. Dus zat ik nog aan tafel met de vakkundige en beleefde Japanse jongedame. We babbelen wat, eten wat en wachten op mijn vriend om het hoofdonderwerp aan te snijden.

10 Minuten gaan voorbij. Niks aan de hand, denk ik.

20 Minuten en mijn maat is nog niet terug. Goh, misschien is er een lange wachtrij vanwege de drukte in het restaurant.

30 Minuten tikken weg en ik begin te stressen.

De Japanse jongedame vraagt of ik toch niet zou gaan kijken of alles oké is. Zelf begin ik mij ook zorgen te maken. Is er wat gebeurd?

Ik excuseer mij bij de jongedame en spurt naar de toiletten. Daar staan enkele zenuwachtige mensen die proberen de toiletdeur te openen. Vergeefs. De deur zit muurvast geblokkeerd.

Lieve hemel, denk ik. Wat is er met mijn vriend?

Ik klop op de deur en vraag hem: "Ben je oké, maat? Wat is er gebeurd?".

Met een benepen stemmetje antwoordt hij: "Ik probeer nu al een halfuur de deur te openen, maar hij is geblokkeerd.".

Ik doe een poging aan mijn kant. Vergeefs.

Ik roep de kelner, die roept de manager en ondertussen willen de wachtenden maar één ding. Als je moet, moet je, hé.

Ook de manager slaagt er niet in de deur te openen.

Hij zegt dat er iemand moet gaan checken wat er mis is met het centrale controlesysteem en dat er iemand van de onderhoudsdienst moet komen. (Nu lach ik wel, maar toen was het echt niet grappig)

Dan hoor ik plots een mannenstem uit de wachtrij: "Hebt u doorgetrokken?".

Ik: "Waar hebt u het over? Die man zit hier al bijna een uur opgesloten en u denkt aan doorspoelen?"

Plots hoor ik het geluid van water in de pot… de deur gaat open en met het schaamrood op de wangen komt mijn vriend naar buiten.

Blijkt dat deze toiletten een sensor hebben die ervoor zorgt dat de deur slechts opent nadat je hebt doorgespoeld.

Laatste edit 20-12-2020 12:20

@allone: Van Japan geloof ik dat onmiddellijk.

@Emmo: hopelijk heb jij niet dezelfde ervaring gehad?

@allone: Nee. Maar de wc's zijn daar wel in hoge mate met sensoren en andere snufjes uitgerust. Eerst een handboek van zesendertig pagina's doornemen voor je op de pot kunt. In een hotel vlak bij Narita (luchthaven) hadden ze overigens dat handboek vergeten

@Emmo: Een kennis van mij was daar ook eens naar de wc geweest.
Tussen al die knopjes zat er ook eentje met daarbij de lettersATV
Omdat hij dacht dat dit een Aparte Tweede Veegbeurt was drukte hij dat knopje in.
Luid gillend viel hij flauw van de pijn.
In het ziekenhuis werd hem verteld wat ATV betekende. Hij had de Automatische Tampon Verwijderaar geactiveerd.....

@Emmo: je zult toch nodig moeten
@Mamsie:

"Nu kijk ik anders naar de wereld dan voor mijn reis. Ik ga ook anders met mensen om. Ik ben cursussen geweldloze communicatie gaan volgen, dat is een manier van communiceren gebaseerd op behoeftes en niet op oordelen. Had ik voor mijn reis nog nooit van gehoord."

@allone: Het is inderdaad een feit dat als je je behoefte gedaan hebt, je in ieder geval minder haast blijkt te hebben

@Emmo:

haha, eigenlijk had mijn quote nix te maken met de vorige reacties, maar leuk is het zo wel idd

Ik werk op het politiebureau maar in een administratieve functie. Zoals iedereen op de afdeling heb ik wel een uniform maar draag het zelden. Ook die dag was ik weer in burger toen ik op weg naar huis ging in mijn stadsautootje. Onderweg kom ik bij een wegversmalling waar ik voorrang heb. Vanaf de andere kant komt er een grote BMW, maar ja, ik heb voorrang dus rij de versmalling in. Die patser in die BMW doet echter hetzelfde en zo komen we halverwege de versmalling tot stilstand. We zijn duidelijk geen van beide van plan om achteruit te gaan. Als die patser ziet dat ik een vrouw ben krijgt hij waarschijnlijk nog minder zin om te wijken en begint te claxonneren. Ik reik rustig achter me, pak m'n pet die op de achterbank ligt en zet 'm op m'n hoofd. Die patser schiet opeens zo snel achteruit en opzij dat hij met de achterkant van z'n BMW de greppel naast de weg induikt. Duidelijk niet een van de beste chauffeurs van Nederland...

Laatste edit 07-06-2023 15:00

@Jawel: Aha, topic gevonden?

@Jawel: Die pet past ons allemaal

afbeelding

@Sjaak: inderdaad/

@Jawel: leuke