De bijzondere organismen blijken aan voorspel te doen en de eitjes worden buiten het lijf van het vrouwtje bevrucht.

Beerdiertjes zijn heel bijzonder. Zo kunnen ze in de ruimte overleven en temperaturen van -272 tot 150 graden Celsius verdragen. Tevens kunnen ze gemakkelijk tien jaar zonder water. Recent onderzoek toont aan dat je ze zelfs gemakkelijk meer dan dertig jaar kunt invriezen: na ontdooien gaan de beerdiertjes daarna verder met hun leven alsof er niets is gebeurd.

Filmpje

Het begint allemaal met het vrouwtje die haar eitjes legt. Dat doet ze terwijl ze aan het vervellen is. De eitjes komen daarbij in de buitenste huidlaag te liggen. Zodra dat gebeurt is, benadert het mannetje haar. Zodra hij zich in de juiste positie bevindt, vindt er aldus de onderzoekers ‘wederzijdse stimulatie’ plaats. Een soort voorspel, waarna het sperma vrijkomt. Dat sperma komt terecht in de buitenste huidlaag. Je ziet dat in het filmpje hierboven gebeuren. In feite bevindt de bevruchting van de eitjes dus buiten het lichaam van het vrouwtje plaats. Soms kwam het niet tot paren, zo schrijven de onderzoekers. In dat geval absorbeerden de vrouwtjes hun eitjes weer.

De onderzoekers keken ook wat er met bevruchte eitjes gebeurde. Ze ontdekten dat elk beerdiertje dat het daglicht ziet drie keer vervelt alvorens hij/zij volwassen is. Maar de snelheid waarmee een beerdiertje vervelde en dus volwassen werd, bleek samen te hangen met de temperatuur. Bij een temperatuur van 12 graden Celsius bleken de beerdiertjes aanzienlijk later volwassen te worden dan bij een temperatuur van 20 graden Celsius. Ook werden ze aanzienlijk groter dan beerdiertjes die bij 20 graden Celsius opgroeiden.

Hoewel beerdiertjes al bijna 245 jaar bestudeerd worden en ons inmiddels meer dan 1200 soorten bekend zijn, wisten we tot voor kort weinig over de voortplanting van de unieke organismen. Dit onderzoek brengt daar verandering in. Maar het roept ook nieuwe vragen op. Zo is bijvoorbeeld onduidelijk hoe het sperma precies de eitjes weet te vinden.