Vailan: Nou, kijk eens aan! Ben maar blij dat het zo ook kan, want ik heb ook wel eens andere situaties meegemaakt!

Blaffende honden als het baasje weg is.

Dit is redelijk vaak voorkomend ongewenst gedrag bij honden, en verschrikkelijk irritant voor de buren! Ja, ook al ben ik een hondenliefhebber pur sang, dan nog kan ik mij heel goed voorstellen hoe irritant honden kunnen zijn als ze verkeerd opgevoed zijn of gewoon een kronkel hebben

Hoe leer ik mijn hond af om constant te blaffen als ik niet thuis ben?

Er is een vrij simpele methode om jouw hond dit ongewenste gedrag af te leren, voorwaarde is dat je nog steeds 'on speaking terms' bent met je buren

Stel je radio af op een rock- of heavy metal zender. Schroef het volume zo hoog op dat het niet ten koste gaat van je setje, maar duidelijk erg irritant is. Laat het setje aanstaan maar trek de trek de stekker uit het stopcontact. Verbind de stekker met een verloopsnoer die naar je buren gaat. Doe alsof je gewoon weggaat zoals je normaliter ook altijd doet, maar ga zonder dat de hond er erg in heeft bij de buren zitten.

Zodra de hond gaat blaffen én door blijft blaffen stop je de stekker van het verloopsnoer in het stopcontact. De hond zal schrikken van de keiharde muziek en zijn kop houden. Trek na een minuut de stekker er uit en de rust keert weer, je hond zal niet meteen weer gaan blaffen, hij heeft even tijd nodig om te bekomen. Zodra hij echter weer gaat blaffen herhaal je de procedure! Doe dit een aantal malen en je zult merken dat de hond de onaangenaam hard klinkende muziek zal gaan associëren met zijn geblaf. Doe dit nog een paar keer in de daaropvolgende dagen en je hond zal veel minder of misschien zelfs wel helemaal stoppen met blaffen als jij niet thuis bent. Het kost een beetje moeite, maar succes is gegarandeerd!

Ik heb zelf ooit een Schotse Herdershond gehad die dwars door de blafband heen blafte ! Wodan was dan ook een bikkel van een hond zoals je die eigenlijk niet zo vaak treft, hij was denkelijk een hond in de categorie van Lennox' Dexter In de 14 jaar dat ik hem gehad heb heeft hij nooit een piep gegeven Zelfs toen hij lag te sterven aan een maagtorsie deed hij dat in stilte... Maar het blaffen als ik niet thuis was heb ik 'm op de hierboven beschreven manier af kunnen leren. Niet door pijn, maar door het blaffen onprettig te maken voor hem...

SamuiAxe: Goeie truc!
Beter dan een blafband, die het dier pijn doet.

Blafbanden hebben bovendien het nadeel dat ze ook op andere harde geluiden reageren, zodat de hond onnodig bang kan worden van hard geluid. Een hond, die zich weinig aantrekt van vuurwerk, kun je zo veranderen in een nerveus wrak.
Heb je meer dan één hond, dan is een blafband al helemáál geen oplossing, want hij reageert ook op het blaffen van de andere hond(en), zodat de koppeling tussen het eigen gedrag en de straf onduidelijk wordt.

En inderdaad zijn er natuurlijk ook nog stoere bikkels, die ondanks de schokken gewoon doorblaffen.

@venzje: Ik had indertijd ook nog een Berner Sennen, Argos genaamd. Een bakbeest van een hond, voor de duvel niet bang, maar tevens erg rustig. In de week dat ik Wodan het blaffen afleerde liet ik Argos op de plaats, die vond het allemaal best Ik liet Argos eens uit en hij vond een opgerolde egel in het gras. Nou is het al oppassen geblazen als wij een opgerolde egel oppakken omdat de pennen behoorlijk scherp kunnen zijn. Argos snuffelde eens aan de egel en nam hem vervolgens gewoon in de bek en kuierde aan! Ik stond echt mijn verstand te verkijken! Uiteraard heb ik hem de egel los doen laten, heh, hij verblikte of verbloosde niet toen hij 'm in de bek nam Prachtige hond, van al mijn honden die ik ooit heb gehad en nog heb, is Argos mijn all time favorite!

SamuiAxe: Superstoer!!

cool

Hier in de buurt woont ik wel ergens een hond, geloof ik. Drie huizen verderop.
Af en toe heeft-i zin om eens flink te gaan blaffen, maar meestal heb je niet eens door dat-i er is

En er hopsen hier zoveel kinderen rond, dat dat beest groot gelijk heeft dat-i af en toe wil laten horen dat-i ook kan schreeuwen

samuiaxe: Heerlijk toch die maffe hondenverhalen. Heb er zelf nog een die aansluit bij jouw egelverhaal. Vroeger had ik een Duitse Dog, genaamd Hagar de Verschrikkelijke. Heb ik wel eens over verteld toch? Een enorme reus, machtige spieren en serieus een echt gevoel voor humor . Ik maakte hem wel eens aan het schrikken als ie stiekem iets stouts aan het doen was en ik zweer je dat hij mij dat weloverwogen betaald zette door om de hoek van de schuur op me te wachten (soms zag ik zijn schaduw al vooraf maar dan speelde ik het spelletje toch mee) en als ik dan langsliep een enorme blaf te geven. Als ik dan (deed of ik) schrok dan was hij helemaal in zijn nopjes en rende "lachend" en uitgelaten rondjes. Maar een keer schopte ik een bal voor hem weg en kwam ie met een opgerolde egel terug. Bleek dat Hagar zijn hoektanden langer dan de egelstekels waren en hij had dus kan gezien het arme beestje redelijk te doorboren. Dus ik met gewonde egel naar dierenarts en kreeg ik een zalfje voor de wonden....

@Lennox: is de egel beter geworden

@shoaib2: Het vervolg komt nu, in mijn mobieltje kan ik steeds maar een beperkt aantal tekentjes kwijt .

Egel heeft toen een tijdje in de badkamer gewoond totdat ie weer beter en moddervet geworden was. Toen heb ik hem met zijn slaaphanddoekje en al (voor het geval ie heimwee kreeg naar de badkamer ) op een beschutte plaats buiten mijn erf en buiten bereik van Hagar) weer uitgezet. Na een paar uurtjes ging ik kijken of ie weg was maar dat was niet zo. Ineens niet meer moddervet maar omringd met spuuglelijke maar o zo schattige babytjes zat hij, of beter gezegd zij, onder het handdoekje. Leuk he .

@Lennox: Mooi verhaal En natuurlijk herinner ik mij Hagar nog, evenals die potentiële inbreker waar hij indertijd een hapje uit genomen heeft.. Evengoed moet hij wel verschrikkelijk lange hoektanden hebben gehad, zo kort zijn die egelpennen niet Come to think of it, Odie had ook zulke vreselijk lange hoektanden, de schat Voel me nu eventjes weer kut, verdomme! Nouja, gaat wel weer over.....

Ik trek het me toch meer aan dan ik zou denken; Ik wilde maandag op 15 peuken overgaan, maar dat red ik niet, zit nog eventjes op 20..

@Lennox: Hebben de baby'tjes nog vóór hun geboorte al een heel avontuur meegemaakt
Mama egel zal goede herinneringen aan jou en het handdoekje hebben

samuiaxe: Ja die Hagar . En snap dat je je soms nog erg klote voelt, zo snel is dat niet over als je je beestje na jaren kwijtraakt. Ik ben echt een keihard vrouwtje maar toen Hagar, met wie ik enorm klef was, op 4 jarige leeftijd stierf aan een agressieve vorm van maagkanker moest ik zeker nog 2 maanden lang soms zomaar keihard janken . Uiteindelijk had ik troost aan wat ik ook steeds tegen jou zeg. En dat is dat ik geen invloed op de lengte van zijn leven had. Hij stierf, net als Odie, om redenen die ik niet kon voorkomen of voorzien. Door het lot bepaald, zoals wij allen maar een bepaalde tijd tot onze beschikking hebben. Enige wat ik kon doen was die tijd zo goed mogelijk invullen. En dat heb ik gedaan. Hij was zonder twijfel een zeer gelukkige en blije hond, zijn sterven ging snel en daarna had hij nergens meer last van. Ik weet zeker dat Odie alle geluk van de wereld heeft gehad dat ze bij jou terecht gekomen is en dat ze meer aan een paar jaar geluk bij....

@Lennox: ...dat ze meer aan een paar jaar geluk bij....

Mobieltje hè?

Serieus: Ik baal er nog steeds enorm van en betrap mezelf er op dat ik ondanks mijzelf constant de berm scan als ik op de scooter zit. Maar ik ben ook nuchter, ze is dood, en hoewel ik het vreselijk vind heb ik er geen huilbuien van, ik ben geen huiler. Michel, (mijn oudste), heeft mij voor het eerst in zijn leven zien huilen toen Martijn overleden was. Daar heb ik wel om gehuild, en nog weleens, maar dat zijn stille tranen, als je me begrijpt....

...gehad heeft dan aan een lang leven als zwerver. Eerst dacht ik alleen maar 'ik ben hem kwijt' en na het eerste verdriet keek ik meer naar het hele plaatje zoals hierboven beschreven. En toen kon ik het beter accepteren. Maar die eerste periode was zeer kut ja. Nogmaals sterkte, ik leef echt ontzettend met je mee (heel veel mensen wel denk ik, had het er gisteren mog met Balou over), al heb je daar weinig aan.

@Lennox: Leuk verhaal
Ik heb geen stoer verhaal over mijn honden
Wel ondeugende verhalen, maar ik laat die nog even op de plank liggen

Ik heb ze het blaffen ook gelijk afgeleerd door muziek aan te zetten als ik wegging. Bij de eerste keren aan de buren gevraagd of zij wat hoorden en zodra het nee was, om en om wel muziek geen muziek totdat ze het wisten. Het klinkt langer dan nodig is hoor, want het is zo aangeleerd.

Ja man, zit me rot te priegelen met die kleine toetsjes. Net ook ff betegeld buiten en daarom mijn er lange nagels afgeknipt (zaten in de weg en lak werd lelijk). Nu lijkt het wel of ik stukjes vingertop mis , nauwelijks nog coordinatie .

@Lennox: .. al heb je daar weinig aan.

Jullie moesten eens weten

@omabep: Hahaha, je maakt ons nu zeer nieuwsgierig naar die plank van jou .

@Lennox: Oh, heb jij dat ook al? Ik wil nou ook wel eens weten wat er bij OmaBep allemaal op de plank ligt voor ondeugends....

Stoere verhalen over mijn Beesie zul je van mij niet horen. Een poedel is nauwelijks stoer te noemen. En ik ben allang blij dat het niet zo'n kuitenbijter is zoals sommige kleine hondenrassen dat nu eenmaal kunnen hebben.
Neemt niet weg dat ze wel intelligent is, je het idee krijgt dat ze alles begrijpt wat je zegt en ze is ook de eerste hond die ik heb, die ook zelf haar speelgoed opruimt! En daar heeft ze nog lol in ook....

samuiaxe: Ik zou ook kijken en rijden tot ik er bij neerviel. Ook uit machteloosheid en omdat dat het enige is dat je kan doen. Maar dat hoort gewoon bij het proces, dus kijk en zoek maar gewoon hoor. Is normaal en bovendien ook nuttig want wie weet vind je uiteindelijk iets waardoor je zekerheid hebt.

En ach, denk niet dat iemand jou hier snel als huilebalk zal inschatten . Maar of je nou alleen van binnen of ook van buiten huilt maakt niet uit, het gaat om het verdriet wat je voelt. Dat was bij mij dus ook helemaal niet snel over ondanks dat ik erg nuchter ben. Ik heb toen wel wat collega's aan het schrikken gemaakt (al die stoere kerels en dan een zo'n jankend mokkel, daar werden ze knap zenuwachtig van).

@Lennie: @Lennox: Ik had een hondje Shelly een boomertje, een heel schattig stevig beestje. Net als Lennie haar hondje begreep zij ook alles (denk ik dan). Nu komt er dus een verhaaltje van haar.

Bij een familielid mogen geen dieren naar binnen, de man is zogezegd allergisch. Hun honden zitten dus in buitenhokken. Shelly moest in de schuur achterblijven als wij daar op de koffie gingen. Nou is het zo dat er in de schuur een deur is die naar binnen leidt en je komt dan een trap tegen die naar de zolder gaat waar ook een woonhuis van is gemaakt. Wat wil nu het geval, als wij op visite waren en zij dus achtergelaten werd merkten wij niks als we haar dus gewoon mee naar huis namen, zij zat op haar plekje netjes te wachten. Later kregen we meestal dus een telefoontje van, "zij heeft het weer gedaan" en kon mijn familielid dus boven haar grote behoefte opruimen die zij dus op haar wrakerige (ik heb even geen ander woord) manier steeds wist achter te laten. Telkens werd er goed gekeken of de deur dicht was, maar zij wist het op de een of andere manier toch voor elkaar te krijgen. Tevens deed ze dit nooit ergens anders dan alleen daar

Zelfs als ze op het gras kon lopen bij ons of anderen, wachtte ze altijd netjes totdat ze haar riem om had en mee uitgenomen werd. Hierdoor wisten wij dat dit haar wraak was dat zij niet bij mij in de buurt mocht wezen.

Dit was haar meest erge wat ze heeft gedaan. Toch moest ik er altijd om lachen, niet de eerste keer maar naar gelang het vaker gebeurde wel. Later gingen we niet meer weg voordat we eerst zelf gekeken hadden natuurlijk.

@Lennie: @omabep: Het gaat ook eigenijk niet om de stoerheid van de verhalen maar meer om de leukheid van onze beessies en hun soms onverwachte menselijke kanten. Zoals het zelf opruimen van speelgoed en het uitvoeren van kleine grappige sluwe wraakactietjes . Dat vind ik ongelooflijk vertederend en leuk om te lezen .

@omabep: @Lennox: @Lennie:

Ik heb stiekem meegelezen

Nog eentje van mij dan: Zo'n 35 jaar geleden had ik een Schotse Herdershond, nee, niet Wodan, Tosca heette ze. In die tijd werkte ik nog op de bouw en moest altijd erg vroeg op, zo tegen 5 uur. Op een morgen maakte ik een boterham met ham klaar voor mezelf en zette die op de salontafel en ging de keuken in om koffie te maken. Toen ik terug de huiskamer in kwam lag Tosca aan de andere kant van de kamer, zo te zien sliep ze. Ik zette mijn koffie neer en wilde de boterham grijpen, huh? De boterham lag er, maar de ham was weg?! Ik keek eens naar Tosca, maar die gaf geen sjoege.. Hmmm... Ik haalde een verse plak ham en legde die op de boterham, vervolgens deed ik alsof ik naar de keuken ging, maar bleef om de hoek staan om de boterham in de gaten te houden.

En jawel hoor, zodra ik mijn hielen had gelicht ging Tosca met een rotvaart naar de boterham, pikte de ham eraf en ging weer snel aan de andere kant liggen om net te doen alsof ze sliep!.... Mijn vrouw werd wakker van mijn lachen

@omabep: Oh écht waar! Wat een geweldige wraakactie van je hondje! Hahaha....die familie van je mocht blij zijn dat het een boomertje was en geen Duitse dog, zoals Hagar de verschrikkelijke!

SamuiAxe: Dat verhaal heb ik al eens meer gelezen van je! Ik vind het nog steeds een topverhaal!