@balou: Je hebt een pratende hond! Geweldig!!

Nou, mijn Beessie praat niet, maar ze heeft een bodylanguage...echt super! Laatst was mijn Lief haar een beetje aan het klieren, gewoon terwijl ze op zijn schoot zat ( doet ze veel, het is een van haar favo plekjes). Achter haar oren blazen, op haar snuit blazen....Eerst deed ze enthousiast mee door hem in zijn gezicht te likken, maar toen het haar te veel werd slaakte ze echt een putdiepe zucht en ging heel demonstratief met haar rug naar hem toe zitten....Je kon echt gewoon aflezen: Ja, nou heb ik er genoeg van....Zoek het maar uit!

Zo heb ik nog twee honden gehad.
Alva, een wolfherder. Ook nog in Rotterdam.
Deze was tijdens de vakantietijd van het bedrijf waar mijn ex werkte over een schutting heen gezet die hoger was dan 2 meter en hij had zich in leven weten te houden met regenwater in de vieze olietonnen die daar stonden.
Ik kan er nog kwaad om worden als ik eraan denk.

Hij heeft de eerste week nog op dat bedrijf geleefd maar zou dan naar het asiel gebracht worden omdat niemand hem wilde. Toen heeft mijn ex hem mee naar huis genomen. Ik ben toen 's avonds naar de dierenarts gegaan om hem na te laten kijken of alles nog goed was. Deze vertelde me dat hij toen ouder was dan 15 jaar, je geloofd je oren toch niet, dat iemand dit zo'n oude hond dit aan kan doen
Toen heb ik hem gehouden zolang kon het niet meer duren volgens die arts, hooguit 6 maanden. Ik ben de zaterdag naar de hondensalon gegaan heb hem laten wassen en de plakken olie laten verwijderen, hij rook weer heerlijk. Na 2,5 jaar zei diezelfde arts dat we hem goed hadden gedaan maar dat het tijd werd om afscheid te nemen, ik heb hem drie maanden laten lijden met pillen enz. ik wilde geen afscheid nemen totdat die dokter het echt genoeg vond.
Later heb ik me voorgenomen dit nooit meer zo te doen.

Jaren later hebben we Utah gehaald uit het asiel in Bergen op Zoom een te groot uitgevallen Duitse herder teef, toen woonde ik in een huis met een hele grote tuin. Ook zij zou een spuitje die week gekregen hebben. Men vertelde dat zij van een Amerikaan was geweest en niet meer mee terug kon omdat ze niet geschikt was of zoiets. Zij was 4 jaar toen we haar kregen en zij was 8 jaar jaar toen ze moest inslapen. Wat had ik weer een verdriet. Zij was zo dement als een deur en het kon echt niet meer. We hebben er toen Shelly behaald omdat we dachten dat het aan eenzaamheid lag. Maar dat was niet zo
Zij handelde niet goed bv. bij het openen van de deur vloog ze gewoon haar best vriend naar de strot, ze ging met haar kont in de open haard zitten ze een at gloeiend heet ei dat net van het vuur af kwam zo op en ze merkte van dit alles niks. Dit ging weken achter elkaar zo en wij stelden steeds uit voor de beslissing omdat ze lichamelijk niks mankeerde.
Maar de aanvallen waren de aanleiding, dit kon niet met twee kinderen in huis. ook hier was het op het advies van de arts. Ze deed ook niks meer wat ze leuk vond voorheen, ze zat maar te staren en alleen eten of de deurbel kreeg van haar nog herkenning. Ik had er nooit bij stilgestaan dat honden ook dement konden worden.

@Lennie: Toen ik net mijn vriend in huis had, had ik dus Shelly nog en hij wilde dat ze iets op zou eten wat hij haar gegeven had, nou mooi niet. Ook zo demonstratief met haar rug naar hem toe gezeten en hij is er bij gaan zitten. Twee stijfkoppen bij elkaar ik heb ze eerst laten zitten en heb me rot gelachen maar ik heb Shelly gered door er een punt achter te zetten. Genoeg is genoeg en als ze niet wil, wil ze niet. Mijn vriend heeft het onderspit moeten delven.

SamuiAxe: Heel leuk! Ik vind het niet echt duidelijk wat hij zegt, maar het is wel een leuk filmpje!
Ik heb ook één hond aan het praten gekregen en dat was de boxer bij ons thuis. Nou had ik al een band met dat beest, want het was een jong van mijn eerste Boxer die ik had. Beest heette Rona, en ze kon echt communiceren. Als ik bij ons thuis kwam, dat was toen dagelijks, dan zei ik hoi tegen mijn vader en moeder...Mijn moeder zette het koffiezetapparaat aan, ik buurtte wat tegen mijn vader en de hond zat daar maar in de hoek van de keuken in haar mand. Ik negeerde haar expres de eerste 5 minuten...Dan hield ik in een keer op met praten tegen mijn vader ( die wist dat natuurlijk!) en dan begon ik tegen de hond: Ach meissie, heb ik nog niks tegen jou gezegd? Ben ik jou helemaal vergeten? Ach toch meisjelief! En dan begon Rona: Haar lippen echt helemaal getuit: Woehoehoehoe...oeoeoe..hoehoehoe! Ze klonk echt of ze wilde zeggen: Je hebt me genegeerd, hoe kón je whoehoehoe...!
En dan kwam ze naar me toe en kroop op de stoel naast me en dan moest ik oppassen, want anders kreeg ik een vette tongzoen van een Boxer....
Op een dag belde mijn pa op..."Rona is ziek, héél ziek.." Het was geen verrassing, het beestje was 11 jaar oud, niet mis voor een Boxer, en we wisten al een half jaar dat ze kanker had..Ik ging naar ons thuis, Rona lag als een ziek vogeltje in haar mand in de hoek van de keuken. Ik ging aan tafel zitten, had eigenlijk de moed niet om Rona aan te kijken want ik wist wat er ging volgen...naar het spuitje...we konden er niet meer omheen. Maar ergens...Ik keek het beestje aan na een paar minuten, ik zei: Ben ik jou dan vergeten meissie? En jawel...Heel zwakjes klonk het nog: Whoeoeoe...oeoeoe...hoeoeoe .....en verdomd he? Ze kwam uit haar mand, zo ziek als ze was...Vraag me niet hoe ze op de stoel naast me kwam, ik heb haar moeten helpen, maar ze zat naast me en ik kreeg een stel likken over mijn gezicht...Daaraan alleen kon ik haar ziekte merken, die likken waren zo heet als vuur..Beest was echt doodziek. Mijn vader zei: Wil je dat ik het maar doe? Hij bedoelde: Met haar naar de dierenarts gaan..Maar ik zei: Nee...Ik heb haar op deze wereld gezet, ik ben er ook bij als ze eraf gaat..Een nichtje van me is meegereden naar de dierenarts en daar is Rona uit haar lijden verlost..En nee, ik heb niet gejankt. Ik was ontzettend blij dat mijn vader en moeder deze hond hadden gehad, een lief beest, ze waren er supergek mee..Rona had een heel goed leven gehad en wij hadden de goeie beslissing genomen om haar in te laten slapen. Ze heeft niet hoeven lijden, want dat zou ze niet verdiend hebben...Het was goed zo..

@Lennie: @omabep: @balou: @Lennox:

Mensen die zo ongelooflijk goed voor (hun) dieren zijn kunnen onmogelijk slechte mensen zijn! Dat bestaat gewoonweg niet Ik ben er trots op dat ik jullie ken! Iedereen mag zeggen wat hij wilt over 'internetvriendschappen', zal me een rotzorg zijn, ik beschouw jullie als echte vrienden, ook al hebben we elkaar nooit in den lijve ontmoet. Ik heb genoten van ieders verhalen hier, jullie zijn mijn 'Golden Girls'

Beppie, zonder iemand te kort te willen doen moet ik zeggen dat ik een enorm respect heb voor wat jij met die kneuzen en oude van dagen gedaan hebt! Het is niet niks als je jezelf zo verbind aan dieren waarvan je op voorhand weet dat je er niet zo lang van kunt genieten, petje af lieverd!

Lennie, mijn Lady doet iets soortgelijks; als ze stout is geweest dan mopper ik soms in staccato tegen haar, soms wel een minuut lang. De hele tijd dat ik op ze mopper geeft ze me commentaar, woeoewoeoewoeh....oeoeoeoe..hoeoeoew, Precies zoals Rona deed

Balou, nog mazzel dat het paard niet per ongeluk die maffe chi via een neusgat naar binnen gezogen heeft

Nog even dit: Het laten inslapen van een hond of kat die op zijn einde is vind ik een daad van barmhartigheid, als mijn tijd daar is zou ik ook zo willen gaan, beter dan ten koste van veel pijn en ziek zijn, nog wat extra tijd proberen te winnen

SamuiAxe, je bent echt een schat en dank je voor het compliment

Ik moet eerlijk bekennen, dat onze Misty het iets duidelijker zegt whaha, maar een prachtig filmpje!

Internetvriendschappen....mijn oudste zei laatst, ja maar mam, het is toch niet real life?
Ik zei meidje, als jij zo'n vriendschappen zou hebben via internet, zou je dit niet zeggen!!!
Jullie zijn me erg veel waard!!!!!!!

o my god Samui, ik ben een beelddenker en zag zo die schele lieverd door een neusgat verdwijnen...ik heb hier zo'n veer met een grijpertje eraan, zal ik in het vervolg maar meenemen.

Ik heb vorig jaar erg moeten huilen, onze oudste Border Yen (15 á 16 jaar geschat) moesten we laten inslapen.
Het is zo prachtig gegaan, dat ik daar om moest huilen
Het was blaadje zijn eerste eigen hond, we gingen naar het asiel en daar zat ze, Yen, ze wilde van niemand iets weten, ze draaide iedereen haar rug toe, ze zat weg te kwijnen zei de verzorger.

Blaadje ging voor haar hok zitten en zei hey meissie, heb je je vertrouwen verloren?
Ze draaide zich om en likte hem in zijn gezicht!
Ze gaat met ons mee zei hij resoluut!
Toen we buiten kwamen, sprong ze tegen hem op en likte hem weer in zijn gezicht, duidelijk dus!

Maar vorig jaar kwam dus de klap, ze kon niet meer, wij naar de dierenarts, blaadje ging voor haar zitten, pakte haar snoet en zei tegen haar, ga je daarboven goed voor Reno en Baloutje zorgen meissie, hij bleef tegen haar praten terwijl ze langzaam wegzakte...

Ik jankte tranen met tuiten, mijn eigen blaadje, zich nix aantrekkend van de mensen om hem heen, ineens veel pratend, de dierenarts zei later, ik heb zelden zo'n mooi afscheid gezien met tranen in haar ogen.

@balou: Is het misschien een ideetje om een filmpje van Misty te maken en hier te posten? Ik word nu toch wel heel benieuwd!

Ik geniet steeds van alle verhalen maar dat van balou en de manier waarop blaadje afscheid nam van Yen is toch wel een van de mooiste. Dank je wel dat je het ons vertelde.
-------------

SamuiAxe: ik ben het helemaal met je eens als je schrijft: "Nog even dit: Het laten inslapen van een hond of kat die op zijn einde is vind ik een daad van barmhartigheid, als mijn tijd daar is zou ik ook zo willen gaan, beter dan ten koste van veel pijn en ziek zijn, nog wat extra tijd proberen te winnen".
Hoe moeilijk het ook is om afscheid te nemen van je huisdier - zijn/haar welzijn staat voorop. Dus steeds in de gaten houden: heeft hij/zij nog lol in het leven.

SamuiAxe:

@balou: Prachtig verhaal, ook al gaat het over een afscheid....Ik weet niet of ik het dan droog zou hebben gehouden. Waarschijnlijk niet...
Ik ben het wel met Venzje eens: Zou je niet een filmpje kunnen maken van je pratende hond? Ik ben nu toch ook wel benieuwd....

@ledi en @Lennie, dank jullie voor het compliment, maar alle eer bekomt blaadje toe hoor haha.

Ik zal eens mijn best gaan doen voor een filmpje met onze Misty!

@balou: Mooi verhaal, ik hou het nooit droog bij het afscheid nemen. Zo ook niet bij jou verhaal.

Ik heb nog steeds verdriet als ik aan mijn honden denk en hoe hun afscheid steeds was. Maar goed het leven gaat verder en ook al zeg ik steeds "dit is de laatste", heb ik er toch weer ineens een in huis gehaald.

SamuiAxe: dank je voor je lieve woorden.

@omabep, we zijn hier niet bepaald flauw aangelegd, maar bij het afscheid van onze dieren, nou meid, ik jankte me leeg en ik moet zeggen, onze Balou is nu al weer een hele tijd weg, maar nog kan ik soms om hem huilen, zo'n jong beestje..

En toen in die tijd was er steeds een plaat op de radio, als ik hem nu hoor, moet ik weer huilen.
klik hier

En ja meid, je kunt je nog zo voornemen dat nooit meer, maar...........
Onze Misty heeft nu melkklierkanker, de dierenarts heeft besloten om er nu nog nix aan te doen |(te zware ingreep)en als hij die ene bobbel weg zou halen, groeit hij sneller bij de volgende tepel, dus wacht hij liever, haar moeder Yen had het ook, maar heeft er jaren mee rondgelopen, volgens hem hebben honden daar geen pijn van.

@balou: De meeste vormen van kanker zijn relatief pijnloos, totdat het in een vergevorderd stadium is tenminste. Dus dikke kans dat de dierenarts gelijk heeft. Gewoon lekker blijven genieten van je hondje, maar als het eenmaal zover is dat je merkt dat ze veel pijn heeft, dan ook niet meer te lang wachten, heeft niemand iets aan, zeker Misty niet

Ik realiseer me ineens iets, al mijn honden zijn een natuurlijke dood gestorven! In die gevallen dat ik de dierenarts erbij riep waren ze al dood voordat hij er was. Het meest bizarre verhaal heb ik met Tara gehad:

Tara was officieel een Bordercollie, tenminste, zo werd ze als pup te koop aangeboden. Eenmaal volwassen echter leek ze veel meer op een Friese Stabij. Ik heb geen foto's meer van haar, maar deze hond lijkt als twee druppels water op Tara.
afbeelding

Tara was een schatje en heeft tweemaal een nestje geworpen, daarvan heb ik twee pups gehouden, een volgende keer zal ik daarover meer vertellen. Ze was geen vechtersbaasje, maar er is een mooie anekdote over de bescherming die ze het gezin wilde bieden:

Michel, mijn oudste, was een jaar of tien denk ik. Op zekere dag ging hij met Tara naar buiten om haar mee wandelen te nemen. Dit vertelde hij me later: Hij liep een schoolgenoot tegen het lijf, een ruziezoekende gast, zo'n bullebak waar elke school er wel een paar van heeft. Hij zocht ruzie met Michel, mijn zoon was maar een schriel ventje in die tijd en duidelijk geen partij voor de bullebak. Echter, toen de bullebak naar Michel toeliep om hem een paar klappen te geven stelde Tara zich voor Michel op! Ze trok de lip op en begon diep vanuit haar borst te grommen tegen de bullebak Dat gozertje bleef verrast even staan en droop vervolgens af... Dat was Tara, zo gezegd, een schatje

Toen ze een jaar of 11-12 was kreeg ze hartproblemen en ging ze aan de medicatie. Dat is nog een paar jaar goed gegaan, echter, op zekere dag ging het mis, het was op een 12 juli, dat weet ik omdat ik een verjaardagsparty had thuis.

Zo tegen tienen was het al gezellig druk, Brabantse feestjes zijn meestal druk en gezellig Ik zie op zeker moment dat Tara me vanaf een afstand intens aan staat te kijken. Ik weet nog dat ik zei, 'Wat is er meid? Ben je afscheid aan het nemen?'. Een paar uur later word ik gewaarschuwd dat Tara op het tuinpad ligt en niet meer opstaat. Ik ren er naartoe en ga op mijn knieën naast haar zitten. Ze was half en half bij bewustzijn en piepte zachtjes, niet echt hard, ze had duidelijk pijn, maar gelukkig niet zoveel. Terwijl ik onzin tegen haar vertelde legde ik mijn oor op haar borst en hoorde haar hart langzamer en langzamer slaan, totdat het er na een minuut of zo mee ophield. Ze was dood.... Een inmiddels ex-schoonzuster van mij legde een hand op mijn schouder en zei, 'Het is maar een hond hè?'. Hoe lomp het ook was, ze bedoelde het als troost, toch moest ik een impuls om haar een klap voor de kop te geven stevig onderdrukken!

SamuiAxe: Het is maar een hond.......Ze bedoelde het waarschijnlijk heel goed en aardig...Maar ik had haar, op dat moment, met dat net achter mijn kiezen een hengst gegeven! Dan kon ze achteraf echt zeggen: Het was maar een paard hoor!

Heej RockOpa en meer gegadigden:

http://www.youtube.com/watch?v=U73IQJrQo80

Om wat leven in de brouwerij te brengen. Let niet op het bijgaande filmpje, da's gewoon kut!

klik hier

Ging effe wat fout bij het vorige filmpje....

Ik krijg het niet voor elkaar om het echte filmpje af te spelen, sorry!

Wij hebben 2 weken geleden onze kat (17) laten inslapen, jammer ik had gehoopt dat het niet nodig was geweest en dat hij een natuurlijke dood was gestorven of zelf was ingeslapen.
We hebben de DA thuis laten komen omdat hij doodsbang was voor de dierenkliniek nadat er verleden jaar verschillende vervelende onderzoeken hadden plaatsgevonden.
3 maanden geleden werd hij plotseling blind, wat ook heel erg is voor een huisdier.
Maar hij vond z'n weg en we hadden er vrede mee, hoewel het voor hemzelf een ramp was.
Hij kon niet meer naar buiten kijken naar de vogeltjes enz.
Ik merkte dat hij afscheid begon te nemen omdat hij een paar dagen tevoren ineens in bed naast mijn hoofd kwam liggen terwijl hij altijd aan het voeteneinde lag.
Op een gegeven moment heeft hij een hersenbloeding of infarct gekregen (akelig zwaar geluid ineens) want hij begon om z'n eigen as te draaien, daarna is het 's nachts nog eens gebeurd, we waren op gebleven, toen hij door z'n pootjes zakte.
We hebben hem 's nachts beurtelings op onze borst gelegd en 's morgens de DA gebeld.
We hebben nog de hele dag moeten wachten omdat de vervangende DA pas na het spreekuur kon i.v.m. vakanties.
Anyway, we hebben het er behoorlijk moeilijk mee, leeg huis, geen schatje dat je tegemoetkomt als je binnenkomt.
Normaal kwam hij naast me in de stoel liggen als ik achter de pc zat.
Ik vind m'n draai niet meer in huis.
Ik ging kapot voor m'n beestje.
Grumpy old man.

Ach Opa....wat naar voor je...Maar je beestje is goed voor jullie geweest en jullie zijn goed voor hem geweest....Dat moet toch een troost zijn voor jullie..Ik vertaal het naar een hond, je hebt de verhalen hier gelezen...Een hond of een kat...het verlies van een huisdier doet pijn! Zeker als het een huisdier treft dat je al heel lang hebt..Ik leef met je mee Opa! Echt wel!

@RockOpa: Niks grumpy old man, gewoon een man die veel liefde voor zijn huisdier had, daar is helemaal niks mis mee Opa Zo te begrijpen heeft je troetel een fijn leven gehad, put daar troost uit ouwe!

@Lennie: Bij mij was dit het lied bij het ovelijden van Utah, klik hier, hier de tekst klik hier.
Hier heb ik samen met de kinderen toen een plaatje van gemaakt en opgehangen.

@RockOpa: Opa, de beste remedie tegen het verdriet om een geliefd huisdier is het nemen van een nieuwe pup of kitten! Dat is echt geen BS, het werkt echt! Zover ik begrijp ben je een gezonde, sterke vent en heb je nog vele jaren voor de boeg, dus doe jezelf een plezier en ga een kitten halen beste vriend. Je zal zien dat zo'n jong beessie je binnen no-time over je ergste verdriet zal helpen, echt, geen gelul!

@RockOpa: Of ga eens bij een asiel langs. Daar zitten zat katten, zeker in deze tijd van het jaar, die snakken naar een baasje wat goed voor hen is. Mijn oudste zoon heeft ook een kat uit het asiel gehaald en hij is er wat blij mee!

SamuiAxe, nou ik kan het er goede niet van inzien van wat je schoonzus zei.
Ik vrees dat ik haar mijn huis uit zou hebben gezet (met een schop na).
Maar wel en heel mooi afscheid van Tara zoals ook jullie het samen beleefd hebben!Yen had er gelukkig ook geen pijn aan de DA heeft altijd gezegd, ze zal eerder sterven van ouderdom, dan aan deze ziekte.

Wat kunnen (en katten) toch trouw zijn aan hun familie he!

@Lennie, ik heb van alles geprobeerd, maar krijg het filmpje niet te zien.

@RockOpa, heel veel sterkte gewenst, ik vind het machtig mooi dat je als man, toe durft te geven aan je verdriet!!!!
Vele mannen zouden het niet zo durven zeggen, dus voor mij ben je een stoere kanjer!

@omabep, huilen met het liedje, maar wel heel mooi!!!!

@balou: Nee, ik zelf ook niet. Ik heb het drie keer veranderd, maar het bleef maar niet lukken. Nou ja....so be it!

@RockOpa: Afscheid nemen van je dier is niet fijn maar soms noodzakelijk. Ik leef erg met je mee, ik kan je nu niet opbeuren.

Als je toch nog een diertje in huis wil halen neem dan een oudere kat, die verdient het ook om ouder te worden. Het zijn de afdankertjes van mensen die het tijdelijk leuk vonden om een dier te hebben.

Ik heb hier achter mij een oude man wonen die neemt steeds de oudste hond uit het asiel mee, toen wij hem vroegen na de zoveelste andere hond "waarom"? Gaf hij als antwoord "Ik ben oud en ik wil me niet teveel meer hechten dat doet me teveel pijn. Deze die ik haal, hebben nog maar een paar maanden en ik overleef hun".

Ik ga dat ook doen als ik te oud ben om nog te energieke honden te houden.